Ενθύμησιν ποιώ, ότε εν τω κουμουνίω της Νοτίου Στραντιβάρης, ετελέσθησαν Βρουμάλια και ετανύσθησαν βογομιλικαί αραί διότι ενεωτέρισαν τα Σόγια, και αι τρείς των Μοίραι, ήτο ο κούντης Μειζοτάκιος, η φάρα των μεταμπενάκηδων του τάγματος του αγίου Αντωνίου και η σαγράδα φαμίλια του Πριναρίου κατέναντι του κατεπανικίου και της επισκοπής Στηλαρίου. Και καρσί ανεπτύσσοντο ευμαρείς παραδοξότητες και ήβγαζαν εκ των θυλακίων και της κρύπτης του αναπτήρων, διαβαθμισμένα έγγραφα και επήλθεν βαρύς κατινισμός και απείχεν η κουκουεδία, διότι παρενέβη ο μεσιέ κατρουγκάλ ειπών «ημείς είμεσθεν οι αληθείς κομμουνίσται, να κι αν φύετε να κι αν δε φύετε. Και εθαύμασαν άπαντες οι Ενετοί και οι Γασμούλοι και οι Λευκοί αμηράδες και εγένετο χατάς βαρύς, πλην άπαντα εσώθησαν διότι ο υδροκομιστής κλητήρας εσοφίσθη και έρριπτεν εν τω ύδατι αφανείς σιλικονούχους σταγόνας και εγένεντο άπαντες σοφοί και ομοιοκαταληκτούντες αγκαλά ήσαντε δύο μελετιών μιλέτια. Και επσήφισεν ομονοούσα η Βουλή να αποκτήσει λιβρέαν και παράσημον της περικνημίδος ο κλητήρ, ως σωτήρ της διαδικασίας και επιτέλους εφωτίσθημεν άπαντες, διότι ήτουντε τριακό και όμως ελάλουν δύο φωνάς, του Φωτός και του Σκότους και το γράφω προς ενθύμησιν.