Παρακολούθησα με θρησκευτική ευλάβεια (καλβινιστικού τύπου) την τηλεοπτική συνέντευξη ενός τέως υπουργού εξωτερικών της  χώρας μου, όπου επέμενε πως τους εταίρους της «συμφωνίας των Πρεσπών» τους έχουμε τόσο καλά δεμένους, με την οξύνοιά του, ώστε τα αόρατα, φινετσάτα δεσμά, με τα οποία έδεσε ο Ηφαιστος το ερωτικό σύμπλεγμα της Αφροδίτης και του Άρη, καλώντας τους Θεούς να δουνε την Θεϊκή Μοιχεία, να μοιάζουν με παλαμάρια, απ΄αυτά που δένουνε τα τάνκερ στα λιμάνια.

Είναι γενικώς μάταιο να τα βάζεις με παραδοσιακό γραφειοκράτη. Ακόμη και την ώρα ενός τρομερού σεισμού, όπου τα πάντα γίνονται σκόνη, είναι σε θέση, σείοντας τα χαρτιά του, να σε πείσει πως κάποιος Εγκέλαδος χορεύει απλως ένα τσιφτετέλι και τα υπόλοιπα, ανήκουν στον χώρο της φαντασίας σου.

Όταν αύριο – μεθαύριο, θα σκούζει ο Ζάεφ πως τον εξαπάτησαν οι Δαναοί και ντόνα φερέντες, και θα δέχεται τις μούτζες του ηγέτη του VMRO, πάλι θα υποστηρίζει τα ίδια, λέγοντας «μα κοιτάξτε το άρθρο 10» κι εμείς, οι θεότυφλοι, δεν θα τον ακούμε και θα τον κατηγορούμε πως την πάτησε ωσάν κατσικάκι στα δόντια ενός λύκου που μόλις πέρασε κάτι τριφασικές πείνες, τρώγωντας μόνον ραδίκια.