Aυτή η τσινγκολελέτα που υποδύεται την «γεννήτρια Θερμού επεισοδίου» ας αναπαυθεί στις υποθέσεις εργασίας κι ας δουλέψουν υπερωρίες οι υπεύθυνοι του κράτους, ήτοι οι πολιτικοί. Είναι κρίμα κι άδικο να χαθούν πριν από μία συνεννόηση ένας ή περισσότεροι ένστολοι που θα δέχονται συγκινητικούς επιταφίους.
Είναι κρίμα κι άδικο. Η Ελλάδα μπορεί να δείξει τον δρόμο και είναι μονόδρομος. Τους Γάλλους, αλα μπρατσέτο. Ανάσυρση (για απένταρα κράτη όπως εμείς) του αρχαίου νόμου περί δανεισμού και εκμισθώσεως. Να παρθούν χωρίς πολλά χουβαρνταλίκια εξοπλισμοί που καίνε τον άτακτο γείτονα. Να μοιραστούν όπως τα φέιγ βολάν, οι ελληνικές θέσεις παντού. Και να τις διανέμουμε με σοβαρότητα και απειλές. Δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε έναν αλλόκοτο γαλίφη, αλλά ένας Άρατος θα ήταν ό,τι έπρεπε. Πιστεύω πως αν βρισκόμαστε την ώρα που πρέπει και την εποχή που πρέπει μπαστακωμένοι και ένοπλοι εκεί που πρέπει, δεν θα υπάρξει θερμό επεισόδιο. Κι αν επιμείνουν οι «αντί» στις βιαστικές ατάκες Χαρίτση και Κατρούγκαλου, κάποιος εσωκομματικός τους αντίπαλος να τους ψιθυρίσει πως με την ακηδία τους θα δώσουν χάρισμα ένα 10% στην Νέα Δημοκρατία και είναι κρίμα κι άδικο.
Να τους έχουμε από κοντά και να ιδρώσουν από κόπο και ξενύχτια οι διπλωμάτες μας. Σύμφωνοι, είναι εκνευριστικοί με το που βγαίνουν κάθε τόσο, υπουργικώς και υφυπουργικώς με το δελτίο. Ξέρουμε τα χάλια τους. Αλλά αυτούς έχουμε για να τελειώνει η όξυνση με τις γεωτρήσεις.
Κατά τα άλλα, όλα βαίνουν ανά τριπλέτα: χαρτί, ψαλίδι, πέτρα. Όπως λέμε Εύβοια, Καστελόριζο, κορονοϊός. Με το ξεφτιλέ πρόγραμμα της τηλεόρασης και την σώρευση σοφών στο περί Τουρκίας πόνημα, θα αρχίσουμε να βλέπουμε πως το κύριο πρόβλημα της χώρας είναι η μπαστακωμένη φοβία έναντι μιας μπαστακωμένης οικονομίας.
Γενικώς, όταν τα ζητήματα φαίνεται πως είναι τρία και διασκορπισμένα, όταν στου Κρητικού το μυαλό εκκρεμεί η έλλειψη γάμων και στου ξενοδόχου της Φυλής η απενταρία που διαγράφεται στην χειμερινή σεζόν, όταν υπάρχει δίδυμο δηλώσεων Μητσοτάκη-Κατρούγκαλου και μερικοί μερικοί «ηγέτες» την βγάζουν στην ξαπλώστρα, να χτυπάμε ξύλο που δεν υπάρχει τριπολική διαταραχή διότι εκ των πρώτων θα αγοράζαμε όσο όσο από το μαγαζί της, τα πάντα.
