Όλα θα ήταν αλλιώς, αν μπορούσαμε να διαλέξουμε για πατρίδα μια ταινία. Κι αν στον μη ψηφιακό κόσμο αυτό φαντάζει κάπως δύσκολότερο, στον ψηφιακό είναι κάτι που γίνεται πανεύκολα. Μια πλατφόρμα που θα έφτιαχνε έναν νέο άτλαντα, με κράτη αυτή τη φορά ταινίες, ανάλογα με το ποια δήλωνε ο καθένας μας για πατρίδα του. Θα είχε ενδιαφέρον και πώς θα χαράσσονταν τα σύνορα. Πού θα τοποθετούνταν η κάθε ταινία. Δυτικά ποιας, ανατολικά ποιας άλλης και ούτω καθεξής. Και εντάξει, θα ανήκες στην πατρίδα σου, αλλά θα ταξίδευες διαρκώς και στις πατρίδες των άλλων. Εδώ στο Leaving Las Vegas πάντως είστε ευπρόσδεκτοι. Ελάτε. Όπως είστε. Δεν θα επιχειρήσουμε να σας αλλάξουμε. Ό,τι κι αν έχετε επιλέξει για τον εαυτό σας. Ακόμη κι αν έχετε επιλέξει την καταστροφή του. Θα σας ερωτευθούμε για αυτό που είστε. Και θα κάνουμε το υπόλοιπο της ζωής σας -οσοδήποτε σύντομο κι αν είναι- όμορφο και πλήρες, με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσατε ποτέ να ελπίσετε. Εδώ στην πατρίδα μας ο έρωτας και η αγάπη είναι ένα πράγμα και ο σεβασμός της ελευθερίας σας ένα άλλο. Αλλά είπαμε πολλά. Ας πιούμε. Και μετά ας κάνουμε έρωτα. Κι ας πιούμε ξανά. Όλοι θα πεθάνουν μια μέρα. Λίγοι θα έχουν την ευλογία να αγαπηθούν έτσι.