Οδηγείς από μια πόλη σε άλλη. Φερ΄ειπείν Λάρισα-Βόλο. Λοιπόν, όσες φορές θα στρίψεις αριστερά το τιμόνι, άλλες τόσες θα το πράξεις στα δεξιά.  Αυτά, στην ζωή που εξηγείται απλά.

Γνωρίζω το σούσουρο που θα επικρατήσει με την επωδό «όχι κι έτσι, Πετεφρή!». Αλλά είμαι υποχρεωμένος  να στηρίξω την άποψή μου, καθώς δεν διαθέτω παρά αξιοθρήνητο ιδεολογικό υπόβαθρο (είδαμε και τους σχετικούς βίους άλλων ιδεολόγων) αφού για μένα όλα είναι πράξη.

Εννοώ πως έχω τύχει σε τόσες πολλές ταραντέλες την ώρα του τσάμικου, τόσα τόσα τουίστ ενώ ακούγεται ζεϊμπεκιά, ώστε δικαιούμαι μιαν ένσταση.

Για να το ξεφτελίσουμε τελείως, δεξιό είναι ό,τι δεν είναι αριστερό. Ισχύει για την πάγια ερώτηση των παλιών ραφτάδων σε ποιο μπατζάκι να βολέψεις τα αιδοία σου, αλλά και για τους αναρίθμητους αριστερούς που κατηγορούν ολημερής και τα βράδια στις κοπτάτσιες για δεξιά παρέκκλιση ο ένας τον άλλον.

Ο δεξιός λοιπόν, σύμφωνα και με τα ατελή παραδείγματα, πράττει δεξιά. Μπορεί να τον βρεις σε κάθε κόμμα και με ποικίλη συμπεριφορά. Θεωρεί πως έχει αρχές που δεν θα εγκαταλείψει, επειδή αποτελούν τον κράχτη της προσέλκυσης και άλλων δεξιών.Και δεν είναι το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αυτά είναι λογάκια.

Αν εξελίσσονταν ο άνθρωπος, θα επινοούσε κάτι άλλο να καλυφθεί. Αλλά γι αυτό υπάρχει η αριστερά. Διότι η αριστερά είναι ο συνεχής, πιστός και συνεπής τροφοδότης της δεξιάς.Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, βλέπετε, κρασάρει συχνά. Αλλοιώς, οι Θεσσαλονικείς δεν θα είχαν τέτοια αγάπη στην πόλη τους, καθώς πάρα πολλοί κατοίκησαν, αμέσως ή δι΄αντιπαροχής, σε δεκατρείς χιλιάδες κατοικίες και μαγαζιά Εβραίων που δολοφονήθηκαν, ξέρετε πότε.

Τα συλλαλητήρια προέκυψαν σκοπίμως. Τα ποθούσε η κυβέρνηση, επειδή σκέφτηκε πως ήταν λαμπρή ευκαιρία να γλυτώσει το αριστερό πρόσημο που ενίοτε την στοίχειωνε. Ήδη, ο ανασχηματισμός που ετοιμάζει, μάλλον προς το κέντρο την ωθεί, αν πιστέψω τα ονόματα που κυκλοφορούν. Φάνηκε προς στιγμήν ότι το πάνελ των αγορητών της Θεσσαλονίκης θα απευθύνονταν σε περιορισμένο κοινό,οπότε σκεφτείτε τι μπινελίκι θα έτρωγαν, αλλά η συγκέντρωση του 1992 απέχει ήδη κοντά 26 χρόνια και ο κόσμος που συγκεντρώθηκε, απέδειξε πόσο έβλαψε η εμβαλωματική τακτική των ενδιαμέσων κυβερνήσεων. Έπαιξε και μπαλίτσα ο στρατηγός, οπότε  οι συγκεντρωμένοι παρέμειναν μια αξιοσημείωτη τάση που ήρθε για να μείνει. Στην Αθήνα δεν ξέρω, αλλά το κλίμα άλλαξε. Ενα σωρό μουστερήδες θέλουν να μιλήσουν. Υπάρχει πολιτικό προσφάι για διανομή, όχι κομματικό προσώρας.

Αυτός που ακόμη δεν κατάλαβε τι συνέβη, ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ξάφνου βρέθηκε να έχει δεξιά του το ενδεχόμενο ενός δεξιού κόμματος. Θεώρησε ίσως πως το καπέλωμα της Χρυσής Αυγής θα τον έφερνε στην  επιτυχία της τακτικής του. Κι ενώ η συζήτηση ήταν κατά πόσον η Φώφη και τα άλλα κόμματα θα συνεργάζονταν μαζί του, προέκυψε οργανικό φλέρτ τους με τον προσδοκώμενο κεντρώο Σύριζα.

Ήδη η Ελλάς, επιστρέφει στα βήματα του φοξτροτ που πάντα ήξερε. Μετατρέπεται η αθυμία και η απόγνωσή της σε μια ενδοδεξιά διαμάχη. Ήδη πολλοί βγήκαν στο κλαρί, κι αναμένονται περισσότεροι.

Ο Σύριζα στρέφεται δεξιά για να γλυτώσει.

Δεν είναι η τύχη του πρωτάρη. Είναι που είμαστε όλοι εντέλει δεξιοί, διαπίστωση που αν ακολουθούσε ο οδηγός της εισαγωγικής μου πρότασης, κόβοντας όλο δεξιά, δεν θα έφτανε ποτέ στον Βόλο, αλλά στο Τεπελένι.