Αν «όλα είναι περιβάλλον» κατά τις οδηγίες της διαλεκτικής, ή αν «όλα είναι πνεύμα και ηθική» κατά την συντηρητική ορολογία την απέθαντη, τη νεκροζώντανη και την αιώνια, αυτό δεν είναι λόγος να μη ζητήσει ο καθένας μας ακριβή προσδιορισμό της «έκτακτης ανάγκης».

Ναι, το ξέρω, «έκτακτη ανάγκη» σημαίνει συχνά αναδιανομή εισοδημάτων και το χειρότερο μια «εκλογίκευση κερδών» που σημαίνει, στην γλώσσα των λεπιδοπτέρων, «κοπανάτε τα μεροκάματα ώσπου να βγουν τα τζίτζιλα στους μη έχοντες και μη κατέχοντες».

Σήμερα όμως, μας σπρώχνει γαμιώντας, ένας λοιμός. Που απαιτεί συντονισμένες δράσεις από τους πάντες. Και ένας λοιμός που αν εμπιστευτούμε την μείωσή του σε ειδικούς, πράττουμε σοφά, αλλά δεν έχω την ίδια γνώμη για τους πολιτικούς, τα παραλέκατα, τους εξωφυλαρούχα και αυτούς που βλέπουν χρυσές ευκαιρίες επί τυμπανιαίων πτωμάτων.

Θυμάμαι εκεί, κατά τους βομβαρδισμούς στην τότε Γιουγκοσλαβία και τις εμπλουτισμένες με ξεθυμασμένο ουράνιο μπόμπες επί των Βαλκανίων, που έφεραν πλήθος καλλιεργειών στο ζερό, που ρώτησα τον μακαρίτη βιομήχανο κολλητό μου (απ’ όλα περιέχει ο φιλόξενος μπαχτσές μου) πώς θα αντιμετωπίσει την βέβαιη πτώχευση, αφού η πρώτη ύλη από την οποία εξαρτιόταν η βιομηχανία του ήταν επισήμως κηρυγμένη άκυρη και επικίνδυνη, με διεθνή έγγραφα και εμπορικά εμπάργκο, επομένως οι μηχανές του θα έκαμαν παραγωγή φρέσικου καθαρού αέρα.

«Είσαι ο γνωστός ανθρωπιστής εύπιστος μαλάκας» με έκοψε γελώντας. «Άλλα δύο Κόσσοβα να μου τύχαιναν και θα αγόραζα τζετ για τις μετακινήσεις μου!»

Και μου εξήγησε: «γνωρίζεις, ω βλήμα, πως απαγορεύτηκε η χρήση και η διακίνηση αγροτικών προϊόντων στις χώρες που βομβαρδίζονται ή είναι ενάντιες στο ΝΑΤΟ. Σωστό;» «Σωστό» απαντώ ως εύπιστος μαλάκας.

«Ε, σε πληροφορώ πως υπάρχει μία χώρα -μη χώρα, όπου εισαγωγές – εξαγωγές επιτρέπονται και ενθαρρύνονται. Και η χώρα είναι αυτή που δέχεται μπόλικο βομβαρδισμό: είναι το Κόσσοβο! Έστειλα κι εγώ μηνύματα στους προμηθευτές μου, πέριξ του Κοσσόβου, να στείλουν εκεί την πρώτη ύλη που χρειάζομαι. Και μετά την αγοράζω κοψοχρονιά από τους Ουτσεκάδες».

Period

H μακαριότητα του Δυτικού κόσμου έναντι ενός ιού που έμοιαζε επικίνδυνος, τον οδήγησε σε ψιλοδούλεμα των κινέζων, ανάμικτο με δυσπιστία, κληρονομημένη από τους πιστούς πιπισιπίδες και τους ρηγάδες που θεωρούσαν τους κινεζόφιλους του ΕΚΚΕ και της ΑΑΣΠΕ κουνημένα άτομα, ικανά για κολύμπι στον Γιανγκτσέ. Τι κι αν έστησαν νοσοκομείο σε χρόνο dt; Oι σκηνές όπου κυνηγάνε πολίτες να γυρίσουνε στη στρούγκα ήταν επαλήθευση της άποψης που είχαν από την εποχή των «55 ημερών στο Πεκίνο».

Η αρχαία όμως μέθοδος κατάπνιξης μιας επιδημίας κυριαρχούνταν από τον αδήριτο νόμο πως ο θάνατος μόνον με θάνατο περνάει. Γι αυτό και η γρίππη γίνεται αποδεκτή κάθε χρόνο με τους χιλιάδες νεκρούς της, αρκεί να μη υπάρξει επιστροφή στα θανατωμένα εκατομμύρια της ισπανικής γρίππης.

Ο κορονοϊός ήταν σε ένα σημείο αποστομωτικός: διέλυσε την παπαριά της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ενότητας. Ήταν από την εποχή που οι Χάζαροι θέλησαν να στήσουν δικό τους χανάτο, που η Ευρώπη συνειδητά επέλεξε να γίνει έμπορος και όχι κάτοχος όπλων, που δέχτηκε το ανατολίτικο παζάρι ως βάση εσωτερικής διαπραγμάτευσης, βαφτιζόντάς το κάπως σαν «εγκάρδιο συμβιβασμό». Επίσης απέτυχε να αποκτήσει Σύνταγμα, ενιαία φορολογία, δικαιοσύνη και περιφερειακή δομή, κυριολεκτικά κάνοντας τον Κινέζο, επί αμέτρητα χρόνια.

Να μου το θυμηθείτε: η Ευρώπη θα διανεμηθεί εθελοντικά σε επιρροές τρίτων. Δεν είπαμε πως θα γίνει αύριο, επειδή προικοδοτεί με πολλά μπικικίνια τις χώρες που θέλοντας ή μη, έχουν ενταχθεί στο κλίμα της. Αν το ψάξετε, θα δείτε μπόλικη κινέζικη, αμερικάνικη και ρώσικη επιρροή στους κόλπους της. Αλλά θα προτιμήσετε να φάτε στη μάπα τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πάλι με επίκεντρο την Ευρώπη, παρά να ρίξετε στην ανακύκλωση (ή σε μοντέρνο πρωτοπορειακό μουσείο) την μεταβιομηχανική Ευρωπαϊκή σκέψη.