H μόνη περίοδος διακρίσεων που θυμάμαι, ήταν πριν τα Χριστούγεννα, στην τελετή της «ανταλλαγής δώρων» μεταξύ συμμαθητών, είτε στο ινστιτούτο αγγλικών, είτε στο Γυμνάσιο.  Τα φτωχόπαιδα έφερναν συνήθως ένα τετράδιο και ένα μολύβι. Τα φαντασμένα, κούκλες πολυστόλιστες, ένα κουτί τουλούμπες. Τα φιλαράκια, συνεννοούνταν να παρέμβουν στην κλήρωση, για να αποκτήσουν κάτι συμφωνημένο με τα συντρόφια τους. Η ισότητα, που ήταν υποτίθεται το κέρδος αυτής της διαδικασίας, πήγαινε περίπατο. Αργότερα, στις κληρώσεις των συνεστιάσεων, γίνονταν ολόκληρες μεθοδεύσεις για να πάρει το μέγα Δώρο, ο μεγαλύτερος απατεών με άκρες στο Σύστημα. Δεν πιστεύω στις κληρώσεις, ειδικά στις ερασιτεχνικές. Οι χάρτινοι λαχνοί, τυλιγμένοι σε ρολό, κρύβονται εύκολα στις πτυχώσεις της παλάμης .Δεν υπάρχει όθεν τύχη, παρά καθοδηγούμενη ατυχία. Αυτά είναι.