Η γλυκιά περιέργεια, αυτό το εσωτερικό πετάρισμα που είχα όταν χτυπούσε το κινητό μου μετά από καιρό, αντικαταστάθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την φράση “ποιος μαλάκας είναι τώρα”.
Πολλοί που ζείτε έτσι, θα σας έχουν για λυπημένους μοναχικούς τύπους, που θα καταντήσετε γεροπαράξενοι. Όμως εσείς ξέρετε καλά, ότι απλά απελευθερωθήκατε απ’ τους ανθρώπους. Σταματώντας να κοιτάτε τον καθρέφτη για εβδομάδες, απελευθερωθήκατε κι απ τον εαυτό σας.
Πλέον δεν έχετε ανάγκη ούτε αυτό το κακομαθημένα ανικανοποίητο πλάσμα του εγώ, ούτε αυτούς τους ταραγμένους συνανθρώπους για να νιώσετε πληρότητα. Η λύπη για ένα τηλέφωνο που πλέον δεν χτυπά τόσο συχνά, αντικαταστάθηκε με την εκτίμηση ενός ήσυχου απογεύματος. Τώρα πια όταν ακούω τον ήχο ειδοποίησης από ένα μήνυμα στο κινητό και βλέπω ότι είναι από μια προσφορά της κοσμοτέ, απλά συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω, χωρίς καμία απογοήτευση.
Ίσως να είναι κι αυτό ένα μυστικό για να είσαι πραγματικά ωφέλιμος προς τους άλλους, όταν έρθεις σε συναναστροφή μαζί τους. Να μπορείς να τους δώσεις δηλαδή μια συμβουλή, ένα αστείο, λίγο κουράγιο ή πρόθυμα αυτιά να τους ακούσουν.
Ίσως για να μπορείς να σεβαστείς πραγματικά τους ανθρώπους, πρέπει να σταματήσεις να τους ψάχνεις με αγωνία.