Ήταν ένας στρατηγός δράκος με χοντρό λαιμό, σέρτικος κι αράθυμος, λέγει ο Βρυέννιος και μετά ο Βάρναλης. Και το ασκέρι δεν τον γούσταρε, ενώ οι πειθαρχικές ποινές δεν ήταν με αναστολή, αλλά σου κοπανούσαν τα κόκκαλα με γουδί. Οπότε, βλέποντάς τον, το στράτευμα, στεκόταν κόκκαλο, με παγωμένο πρόσωπο και μόλις ανοιχτά χείλη, ομαδικώς και προσοχή, κι έκραζε «γλουγλουγλου» ώσπου να τον νευροπαθήσει. Δεν ξέρουμε αν το άξιζε ή όχι το μαρτύριο. Έμεινε στην Ιστορία ως ο στρατηγός Γλουγλού.
Η μεταφορά ευθύνης σε αυτόν τον τόπο (και τον χρόνο) είναι η υπέρτατη τέχνη. Μιλάει, τραχιά και επιθετικά, με ένα αξάν που χαρακτηρίζει άνθρωπο στα όρια της έκρηξης, ένας χρυσαυγίτης βουλευτής. Στοχεύει σαφώς σε μιας μορφής πρόκληση. Την αγαπούν οι οπαδοί του, δεν θέλει τελάλη για να το εμπεδώσεις. Από τα έδρανα των εναντίων, ακούγονται σφήνες προφανώς διαμαρτυρίας και επιθετικές. Τον τσιγκλάνε. Και αυτός, ξεσπάει. Διακόπτει τον ειρμό και με την ίδια πχοιότητα και ένταξη, λούζει αυτόν ή αυτούς που τον ερεθίζουν. Ο χατάς είναι στις πύλες και οι πύλες πέφτουν. Επόμενο πλάνο, η αναμέτρηση. Είσαι προδότης ρε προδότης. Γιατί, θα με δείρεις, φιλοχιτλερικέ;
Δεύτερη φάση. Καλείται η Φρουρά. Καλέστε τη Φρουρά. Φρουρά! Φρουρά! Ο χρυσαυγίτης βουλευτής δεν αγορεύει τζάμπα. Την μαγική λέξη «φρουρά» περίμενε. Ξέρει τις συνέπειες. Κατεβαίνει και φεύγει, με τις ίδιες φωνές. Η Φρουρά ανήκει στην φυλακτική και κατασταλτική ομάδα που έχει δικαίωμα (εάν απειληθεί) να ψεκάσει και να γκλομπιάσει, αμή και να δεχτεί αυγά κατ΄ασπίδος, και διάφορα καλούδια με τα οποία ,αν τα μάζευε, θα άνοιγε ψιλικατζίδικο. Εταιρικό.
Τρίτη φάση. Οι ήπιοι, στοχαστικοί Δημοκράτες. Που έχουν δώσει αγώνες για τη Δημοκρατία. Και ταυτόχρονα, αμείβονται γι αυτό. Είναι εκλεγμένοι , δεν έχουν κληρωθεί και δεν κλείνουν το μαγαζί του για να λάβουν μέρος σε μιαν επιτροπή.ομιλούν, όχι με οργίλο τρόπο, αλλά με αξάν και στυλ του «φτάνει πια, μπάστα». Η τέχνη της Οπερατερωσύνης παίρνει τη σκυτάλη. Οι κομπέρ ξέρουν τη δουλειά. Πρώτη είδηση, κλασική, με πρωτοσέλιδα ξύλινα γράμματα (όπως παλιά οι αθλητικές εφημερίδες), επίτιτλα και υποτίτλους. Φτάνει πια με τους φασίστες. Είναι υπόδικοι, σκοτώνουν και τολμάνε να προκαλούν. Το συνταγματικό τόξο αντιδρά. Βέβαια, εντός του βρίσκονται και υπόδικοι, και αγριεμένοι ρήτορες. Και μια σύβραση από κακοχωνεμένους κανονισμούς. Τσιμπάς έξτρα σύνταξη. Επέστρεψες τα υπεσχημένα; Μη μιλάς εσύ που φάγατε μια διακοσάρα μύρια.
Τα έδρανα παίζουν τις κυρίες όταν αγορεύει μέλος του συνταγματικού τόξου. Διότι η Βουλή είναι το απαύγασμα της ευπρεπούς ρητορικής. Θα γινόταν όλα πουτάνα εάν οι εκάστοτε ενάντιοι, κι ενώ επιχειρηματολογεί ένας αντιπρόσωπος ,του μουρμούριζαν εν χορώ «οροθετικές!» «Σήμενς, μαλάκα μου!» και τα ανάλογα.
Θα έρθει ο καιρός που η Χρυσή Αυγή θε να τσιμπήσει αξιόλογο ποσοστό που μετράει στα μετεκλογικά παζάρια. Εκεί να δγιείτε άψογον στάσιν. Και θα ορίσει κοινοβουλευτικόν εκπρόσωπο μιαν γεροντική μισοριξιά που αγορεύει ήπια, χωρις ουρίτσες. Ατάραχος.Με καθαρεύουσα. Έναν τύπου Πιπινέλη. Αχάπαρον, όσα γλουγλού κι αν του μουρμουρίσουν. Τότε τα λέμε.
Έως τότε νενικήκαμεν και αυτόν τον φασισμόν. «Γλουγλου»είπεν και ανεχώρησεν ο Δεριγνύς.
