Μία δήθεν αποσαφήνιση που χρησιμοποιούν πολλοί δημοσιογράφοι, είναι το στερεότυπο «εξηγήστε μας κύριε (ή κυρία) για να καταλάβει ο κόσμος». Αντιστοιχεί στην παιδική μου εντύπωση πως όποτε κάποιος πρωθυπουργός, σε αποξεχασμένες ειδήσεις, «ενημέρωνε τον βασιλέα» (τον καιρό που ήμεσθεν βασιλευόμενοι), είχα την εικόνα ενός άνακτος πάνω στη ράχη της μπερζέρας του που άφριζε και απειλούσε γρυλλίζοντας, ενώ ο πρωθυπουργός έκανε στρακαστρούκα με ένα μαστίγιο θηριοδαμαστή και καλούσε τον άνακτα να ηρεμήσει, όπως κάνανε στο τσίρκο Μεντράνο.
Δηλαδή μπέρδευα το ημέρωμα με την ενημέρωση. Μικρό το κακό. Αλλά το «να καταλάβει ο κόσμος» (άρα, εννοώντας πως πρόκειται για αστοιχείωτους βάναυσους όχλους που ένα ιερό καταπότιο, η «κατανόηση», περνούσε μονοδρομικώς από τα Μέσα).
Αποκρύπτεται επιμελώς πως ο δημοσιογράφος ψοφάει να καταλάβει πώς, το διαόλό του μέσα, θα καταφέρει να αντιληφθεί για ποιον λόγο ασχολείται με ένα απολύτως ακατανόητο γι΄αυτόν θέμα.
Η σημειολογία είναι ήδη ένα αποξεχασμένο συστατικό του δημοσίου διαλόγου. Η απογύμνωση των περιττών στολιδιών από μια ξαφνική μπόρα ειδήσεων, μπορεί να φέρει παράξενες κι ακριβέστατες συνηχήσεις. Για παράδειγμα, εάν εγκύψετε στο υπόστρωμα ενός δημοσίου καβγά ή αντιπαράθεσης, θα ανακαλύψετε πως ο τουρκικός τρόπος διαπραγμάτευσης ταυτίζεται απόλυτα με αντίστοιχες πολιτικές εξηγήσεις του Σύριζα. Δηλώνεις δηλαδή αδικημένος και ο αντίπαλός σου σού αφαιρεί αδίκως τα τσαούλια, επομένως το δίκιο είναι με το μέρος σου, ακόμη κι αν λίγοι είναι σε θέση να το καταλάβουν.
Αλήθεια, τι ακριβώς να καταλάβει ο κόσμος όταν μπουκάρουν πολεμικά πλοία σε μια κρίσιμη απόσταση από ένα ελληνικό νησί και ποιος Κατρούγκαλος να αντιτάξει ψελλίσματα δήθεν αποστάσεων από την Χρυσή Αυγή;
Όχι. Δεν επθυμεί κανένας να μας ξεστραβώσει. Τελεία και παύλα.
“Για να καταλάβει ο κόσμος», ω αρνάκια του γάλακτος, θέλει συγκριτική σκέψη, παράθεση επιχειρημάτων που θα βοηθούσαν την Εξουσία και τα Πλοκάμια της να προσκομίσουν επιχειρήματα στα άτονα, ξεψυχισμένα fora όπου επαγγελματίες του κιαρατά συμμετέχουν έχοντας μονίμως στον νου να πάρουν το παιδί από το παιδικό πάρτι.
Για να καταλάβει ο κόσμος, έκαστος πολίτης είναι καλό να συμβάλει με ένα εύρημα, ένα επιχείρημα, όσο ξεκούδουνο και να είναι. Χρειαζόμαστε δεξαμενές σκέψης, στοιχεία ξεχασμένα, σε ικανές ποσότητες, επαρκείς. Χρειαζόμαστε δαπάνη απλήρωτου προσωπικού χρόνου που θα μοντάρουν τράπεζες στοιχείων, αντιρρητικούς σκελετούς, και, κυρίως, δεν χρειαζόμαστε κανέναν δημοσιογράφο.
Αυτά τα σημείωσα, παρατηρώντας πως στη δυτική Αφρική, κατέναντι Μαυριτανίας υπάρχουν ομάδες από νησέλια στον Ατλαντικό, όπως το Capul Verde και άλλα σπαρμένα του Θεού, με κάτι ΑΟΖ και αιγιαλίτιδες νααα, με το συμπάθειο, που ανήκουν σε Εσπάνια και Πορτουγκάλα και δεν κουνιέται φύλλο. Άσε που δεν επιθυμώ να επιχειρήσω ταυτίσεις με την αρχαία Κέρνη και δημιουργηθεί «Δυτικόν Ζήτημα». Το σημειώνω για να καταλάβει ο κόσμος. Κοθώνια, ε κοθώνια.
Διότι αν δεν θέλουτε να παίξουμε σικέ παιχνίδι με τους μπουνταλάδες, δεν είναι άσχημη ιδέα να υπενοικιάσουμε ένα έρημο νησάκι του συμπλέγματος της Μεγίστης σε έναν βολικό πλειοδότη, να φτιάξει μια βασούλα συμμαχική, κι άσε τους να χτυπιούνται.
