Πλάκα έχουμε! Η Τουρκία, πριν λακκίσει προς την ψευτοζώνη των ψευδοουδετέρων, κεφαλαιοποιεί ό,τι συσκευάζεται σε βαλίτσα που χωράει στο καλαπόδι της Ryanair. H τοποθέτησή της στο κέντρο της μεσανατολικής διαμάχης την μετατρέπει σε θέλγητρο όλων των μεγάλων δυνάμεων, που εντούτοις βρίσκονται σε αγωνία.
Δεν θα μας «φάνε» τα νησάκια και τους βράχους. Σε μασάλια μη πιστεύετε. Θα τα μοιραστούμε, καθώς μια σχετικά μικρή χώρα, η Ελλάς που κατέχει ένα ελκυστικό αρχιπέλαγο και οι κάτοικοί του σφάζονται για βιολογική αλόη και άλλες τραμπαρίφες, έχουν βγάλει τελάλη όπου ξεπουλιούνται ευχαρίστως.
Τον Ερτοάνη θα τον αλλάξουν σίγουρα. Ο επόμενος θα τα βρει απλωμένα σε αλοιφή όλα τα εκκρεμή. Και θα είναι στυγνά πιο αμείλικτος. Αλλά εμείς ανησυχούμε που γεμίσαμε μουρτάτες. Δεν ξέρω άν είδατε τις ψηλόλιγνες Μαυρούσιες να φεύγουν λυγερές από το μοναστήρι, τινάζοντας το πέτο και φωνάζοντας «Καλύτερα Μόρια!». Καθώς το μοναστήρι δεν έχει ακόμη ρεύμα, δεν φορτίζεται κανένα κινητό, άρα αρνούνται να βυθιστούν στην Κόλαση. Μόνον αυτό τους νοιάζει.
Τους Βαλκάνιους, μουτρωμένους τους βλέπω. Μάλλον βλέπουν κι αυτοί πως έχουμε τάση για να γαλανίσουμε την χώρα μας και πως το επιχειρούμε με γαλαζόπετρα, αλλά από ευγένεια δεν μας το λένε. Κι εγώ που ονειρεύομαι ως μόνη προσωρινή λύση μια βαλκανική ένωση στο στύλ της σκανδιναβικής ομοψυχίας (όπου την παίρνει) που θα έφραζε τελείως κάθε πρόθεση τούρκικης γαλάζιας πατρίδας (αφού παλαιόθεν συγκρατούσαμε τους ανατολικούς, χάρη στα πειθαρχημένα ντερέκια των σιδερωμένοων με συρμάτινα σουσάνια κουμανοπετσενεγοδραγουβιτοβαρδαριωτών) και η Βιθυνία με την αιολική Γή, δεν έχουν αποχωρήσει από την Καβαφική Λίγκα των ποιητών και φοβούνται ακόμη τους Τσέτες, ξέρω πως ο φραγμός θα μπεί, αλλά δεν θα είμαι παρών όταν οι Ελληναράδες θα καταλάβουν πως είμεθα ένα μίγμα εδώ και όποιος αποτόλμησε να χαλάσει την αναλογία, έχασε μερικούς αιώνες.
Τα δύο «θεσμικά» κόμματα που παριστάνουν τις παρατάξεις, εμπεριέχουν τον βάκιλλο της αυτοδιάλυσης. Το προς τα δεξιά δείγμα αν δεν δώσει γην κι ύδωρ και προεδρία στον Σαμαρά, και ελευθερία βορείων κινήσεων στον Καραμανλή θα γίνει το πιό σύντομο ανέκδοτο των Βαλκανίων, άχρι των Υπερβορείων. Το τάχα μου δυναμικό αρτίδιο του Σύριζα, ας μαζέψει τον μικρής ηλικίας ηγέτη του (έως τα 80 του, «νέον» θα τον λένε) διότι του καλάρεσαν οι φλωρινιώτικες ψησταριές και οι μυθικοί χοροί των Πρεσπόνων που δεν πρόκανε να χαρεί στις μέρες της συνθήκης.
Ας μην είμαι εδώ. Εσείς όμως να είστε. Αρκεί να μη ξαναδοκιμάσετε να ξαναστήσετε γκουβέρνο και αντίλογο, απαραίτητα για την Δημοκρατία, βασισμένοι σε αυτην την «σκατωτή λαπάρα» (Πτωχοπρόδρομος) που υποδύεται άθλια την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.
Χαιρετίσματα πως θα ξαναπεράσει ο φασισμός και θα είναι ο παλιακός, με στυγνά και στεγνά δάκρυα και αυτοκτόνους ζηλωτές. Και η ευθύνη είναι ολοδική μας.
«Μάνα, γκαμήλα!» λέει το γυφτσέλι στη γιούφτσα. «Τι γκαμήλα και γκαμήλα, μπε» του απαντά ατάραχη. «Πιτάφιος είναι!»
Δεν συνηθάω τέτοιες κατακλείδες, αλλά έχω καημό, σικλέτι, νταλγκά και φλεγμονούσιο λακριντί. Ένα μάτι και ένα μυαλό είναι τα μόνα που δουλεύουν διότι.
