Ξαπλωμένοι βρακί με βρακί, το μόνο που να μας απασχολεί, μια μεγάλη μύγα που χτυπάει με δύναμη στην μπαλκονόπορτα. Ανεμιστήρας δεκαετίας. Πιο πολύ κάνει θόρυβο παρά μας δροσίζει. Λέγαμε ότι είμαστε του καλοκαιριού αλλά μετά τα σαράντα, μάς πάει πιο πολύ το φθινόπωρο. Και το κρεβάτι μάς πάει. Υπάρχει ακόμα πάθος. Όχι κινηματογραφικά γαμήσια με ηχητικά εφέ και μορφασμούς πόνου. Τα άλλα, τα νηφάλια, που συμμετέχει σώμα και μυαλό αλλά τις εντυπώσεις κλέβει η ψυχή. Είναι μέσα σου χορταίνεις κορμί, φεύγουν χαμόγελα πονηρά και τα χέρια ζωγραφίζουν χάδια. Έλα τώρα, σοβαρά, πονάει το σεξ; Προικισμένοι άντρες, με πολλά εκατοστά ψέμα. Δεν κρατάς μεζούρα. Δεν κοιτάς το ρολόι. Τελειώσαμε γρήγορα πάνω μας. Καμιά βιασύνη για μπάνιο. Ανάσκελα. Πόδια μπλεγμένα. Κεράσια. Κοίτα να δεις που ο ανεμιστήρας κάνει δουλειά. Χτυπάει το κινητό σου; Όχι. Τι είναι αυτό το μπζζζζ; Πάλι αυτή η κωλόμυγα.