Ταξιδεύω συχνά τους τελευταίους μήνες. Συνήθως δεν τρώω το φαγητό του αεροπλάνου, και προτιμώ ένα σάντουιτς στο αεροδρόμιο, αλλά προχθές ενέδωσα στην προσφορά του γεύματος. Έκοψα ένα κομμάτι ψωμί για να το αλείψω με βούτυρο, πλην όμως αισθάνθηκα ότι αυτό που άλειβα δεν ήταν βούτυρο με τη μορφή που γνωρίζουμε. Κοίταξα καλύτερα τη συσκευασία για να δω τι μου είχαν σερβίρει κι ετοιμαζόμουν να φάω.

Gold Buttery Τaste Ambrosia έγραφε το μυστηριώδες προϊόν, με μια πανδαισία τυπογραφικών και καλλιτεχνικών χαρακτήρων, όπου αδυνατούσες να καταλάβεις ποιο ήταν το όνομα, ποιο το επίθετο και ποια η παρασκευάστρια εταιρεία. Ευτυχώς, υπήρχε επεξήγηση στα ελληνικά: Λιπαρή ύλη για επάλειψη 70%, έγραφε το πακετάκι των 10 gr. Καμία περαιτέρω εξήγηση για το τι είδους ύλη ήταν αυτή (και τι ήταν το υπόλοιπο 30%).

Κάπου εκεί τελείωσε το γεύμα μου στο αεροπλάνο.