Διατρέχω το 1915, όταν οι ανθοπώληδες των Δυνάμεων παρείχαν αφειδώς πόλεις και τάματα στις βαλκάνιες και ανατολίζουσες χώρες.

Οι Ρώσοι διακοινώνουν πως διεκδικούν την Κωνσταντινούπολη. Η Αγγλία και την επαύριο η Γαλλία, αποδέχονται την απαίτηση. Η Γαλλία, προσθέτει: θέλω και την Συρία και την Κιλικία.

Όλη τη χρονιά γαμιένται στα Δαρδανέλλια. Η Αγγλία καταλαμβάνει την (ελληνική) Λήμνο. Βομβαρδίζει την Σμύρνη και την προσφέρει στην Ελλάδα. Η Ελλάς δεν δέχεται, δεν κυβερνά ο Βενιζέλος.

Οι Βούλγαροι, μπουκωμένοι στα γερμανικά δάνεια, νικάνε την Σερβία και την Αντάντ, φτάνουν  στην Αλβανία.Η Ιταλία μυρίζεται ροδόκηπο, μπαίνει στην Αλβανία. Ελλάς και Ρουμανία δεν ενεργοποιούν το σύμφωνο με τη Σερβία. Κέρκυρα και Θεσσαλονίκη υπό Συμμαχική κατοχή. Οι Άγγλοι στη Βαγδάτη. Η Μέκκα δεν θέλει Οθωμανούς. Ρώσοι μπουκάρουν στην Αρμενία, υπάρχει επανάσταση. Την εγκαταλείπουν. Σφαγή των Αρμενίων. Οι Οθωμανοί, από το Σινά, στο Σουέζ. Στην Αφρική, της μάμαλης. Κίνα και Ιαπωνία, συμβόλαιο να μοιράσουν την Μαντζουρία. Οι Γάλλοι ρίχνουν χημικά στο Μέτωπο. Ακολουθεί ο υπερίτης στην Υπρ.

Αυτά είναι βιαστικές σημειώσεις. Και δεν έχει αρχίσει ο Διχασμός.

Να τα διαβάζετε καμιά φορά, κι όχι τα βασικά. Η φρίκη είναι ζωντανή και απέθαντη σπαρμένη ασπαλάθους. Έως σήμερα. Και από αύριο.