Μισώ τ’ αυγά από παιδί.
Περνούσα μεγάλα ζόρια, για να τα φάω. Και δεν τα έτρωγα.
Τα μελάτα, μου θύμιζαν μύξες.
Τα σφιχτά, παγωμένο σπέρμα καρχαρία.
Τα αυγά μάτια, μου θύμιζαν εμβόλιο φυματίωσης.
Η γεύση, το άρωμα, η υφή – ένας εφιάλτης. Τα έκρυβα κάτω απ το χαλί, μέχρι που με ανακάλυπταν λόγω μπόχας. Μετά τα έδινα σε σκύλους, ή τα πετούσα όπου μπορούσα.
Εσείς οι νεαρές μανάδες εκεί έξω, να είστε κουλ με τ’ αυγά.