Ανάθεμα κι αν θυμάμαι τι γύρευα τριήμερο του Μάη στη Σαλονίκη, όπου με ξεφόρτωσε το ΚΤΕΛ στην Οδυσσέως. Μάλλον για να αγοράσω σακάκι και παντελόνι ντεμί σεζόν, επειδή έχω φωτογραφία με το χειμωνιάτικο ριγέ, 18 Μαΐου, σε ένα μοτοσακό μπροστά, με τον Μπίλη και τον Τάκη Νικέζη και ήμουν ο μόνος λουσμένος στον ιδρώτα.

Αγόρασα μια Αυγή, διπλωμένη, όπως ήταν τότε το έθος και διάβασα για τον Λαμπράκη στο ΑΧΕΠΑ. Η οικογενειακή παράδοση τον ήθελε στο ίδιο δωμάτιο που νοσηλεύτηκε ο παπάκος μου με πνευμονική εμβολή, μήνα Μάρτιο. Περπάτησα ως τη Δωδώνη και ήφαγα μπουγάτσα, κι έπειτα κατέβηκα Τσιμισκή και πήρα το αστικό να φτάσω στην πολυκατοικία του Ρεξ, όπου έμεναν οι θειοί μου. Η εφημερίδα παρέμεινε διπλωμένη και την ξεκοκκάλισα το βράδι που μου έστρωσαν να κοιμηθώ στο σαλόνι, με μόνο φως το κιτρινωπό που έβγαινε από το μεγάλο ραδιόφωνο.

Ήμουν μαζί τους, επειδή όλη τη χρονιά, ανακάλυπτα τρύπες και χάσματα στις γονικές διηγήσεις και δεν γούσταρα μήτε τις αντισυγκεντρώσεις, μήτε τις δήθεν έρευνες και τα φυστικώματα της διχασμένης Σαλονίκης.

Ναι, ήταν 1963 και με περίμεναν πολλά εκείνο το καλοκαίρι στο Μπαχτσέ τσιφλίκι. Χωρίς Καραμανλή, με τον Πιπινέλη πρωθυπουργό και νέους ήρωες, να προσπαθούν να βγάλουν άκρη από την δολοφονία.

Πάντως με τις ξαδέρφες μου πήγαμε σινεμά, στο Πατέ. Μπορεί να είδαμε το «Εισαγγελεύ, απολογήσου» με τον Άντονι Κουέηλ και πρώτη σκηνή την Σάρα Τσώρτσιλ να ανασηκώνεται από τσαϊράδα με λευκό σουτιέν. Τότε δεν ήξερα για πρωθυπουργό Κουτσονίκο και μια κατάθεση στεφάνου στο Μόναχο από εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, που τον κατέθεσε διάσημος αργότερα Έλλην μετέφηβος δημιουργός. Ακόμη κι ο παππούς μου ο Μπαρμπαγιάννης ζούσε, μισότυφλος και συγκινημένος κάθε που άκουγε οπερέτες. Ήταν 1963 και οι επιζήσαντες της Κατοχής ζωντανοί οι περισσότεροι. Ήταν 1963 και με περίμενε το καλοκαίρι ο Καβάφης στην έκδοση Σαββίδη. Την Τρίτη έκδοση του Σεφέρη είχα φροντίσει να την ντύσει η μάνα μου με μαύρο πανί, και χάντρες διάφορες στο καπλάντισμα. Λευκές και κόκκινες. Και ο Λαμπράκης έσβηνε στο ΑΧΕΠΑ.

Ενώ προψέ, 55 χρόνια μετά, παντρέψαμε κι άλλον πρίγκηπα και είδαμε δυο σειρές και μια ταινία για τον Τσόρτσιλ. Για τον Κουτσονίκο και την παρέα, τσιμουδιά.