Σε μία αποστροφή της ομιλίας του προέδρου του Σύριζα, μνημονεύεται προθυμία, παλαιά προθυμία, ακόμη και δεξιών, που προτιμούσαν το κόμμα του, επειδή τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, ήταν μέσα στην δυσωδία των σκανδάλων.

Αυτή η εμμονή του αριστερού μη κακοχαρακτηριστεί δεξιός και αντιστρόφως, πολύ με απελπίζει. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ο κόσμος, εκτός από τον βασικό διαχωρισμό σε ρεμπούμπλικα και τραγιάσκα, περιείχε και πλήθος αριστερών που είτε τους έλεγαν «δηλωσίες», επειδή «είχαν υπογράψει» είτε «ήταν παλιά στο βουνό» και μετεστράφησαν.

Το ανάποδο, δηλαδή αριστερής πνοής και επίνοιας αποστροφή μιας δεξιάντζας, ήταν σπανιώτερη και πιο δακτυλοδεικτούμενη. Ο «ύποπτος μη ενεργού εθνικοφροσύνης» δεν καλοπερνούσε, γενικά. Αλλά και μια επιφανειακή κριτική σε δεξιό πολιτικό, αρκούσε για να σου προσάψουν το «συνοδοιπόρος». Μόνον βαρβάτοι ακροδεξιοί, με λερωμένα χέρια από σάπισμα στο ξύλο «κουμουνιών» είχαν το ελεύθερο να περιφρονούν τον δεξιό κομματάρχη που ήταν σε κόντρα με τον δικονε τους «προστάτη».

Η αποστροφή Τσίπρα ήταν αφιερωμένη στην μεγάλη διασπορά Συριζικών απόψεων και πολιτικής αντίληψης που ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρχε σε βαθιά χρόνια, περί το 2010. Θα έλεγα πως με τέτοια και παρόμοια, χάνει το δίκιο του.

Διότι το βαθύ, σκοτεινό και απροσδιόριστο περιβάλλον που γέννησε την «έκρηξη» Καμμένου, την συσπείρωση κυρίως Καραμανλικής Δεξιάς περί τους ΑΝΕΛ και πριν να βαφτιστούν έτσι, το αντισαμαρικό μένος που κυριαρχούσε στην παραδοσιακή Δεξιά και στις ρυτίδες που σχημάτιζε  ο άνεμος στην μητσοτακική θάλασσα, είναι τεχνικά και πρακτικά άγνωστο πώς γεννήθηκε, τίνος ιδέα ήταν. Πάντως όχι κανενός Συριζιώτη.΄Ισως προήλθε από σκάνιασμα αντιπάλων του Κυριάκου Μητσοτάκη, πάντως τότε πρώτη φορά, καραμπινάτοι δεξιοί, θεωρούσαν τα συριζόνια μια χαρά ιδεολόγους με πολλά φιλικά σουσούμια προς την δική τους πτέρυγα. Συν αρκετές διαδόσεις που ήθελαν τον Καραμανλή φίλα προσκείμενον «στα νέα συμπαθητικά παιδιά» πλάς έναν τσίμπημα μάγουλου από βαρδινογιάννεια ακροδάχτυλα προς την κυρία Περιστέρα, ήταν αρκετά συνθήματα για να περάσει η άποψη πως ο Σύριζα δεν ήτανε κανα σουσλωφικό απολειφάδι -ασε που είχε και πτέρυγες, αγώνες στον δρόμο, πάλη στους δρόμους και πλήθος εναλλάδων και αριστεριστών. Άρα, ολίγοι δεξιοί δεν έβλαπταν στο μίγμα.

Ο κύριος Τσίπρας εμφανίζεται αρκετά καθυστερημένος στην κριτική του εναντίον της αρχοντοχωριάτικης μεγαλοπρέπειας, που υπήρξε αείποτε γνώρισμα του Γένους Μητσοτάκη. Άλλη φορά θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως γίνεται και ο νέος πρωθυπουργός καταφέρνει να γίνεται συμπαθής όχι προσωπικά, αλλά εξαιτίας της δραματικής «υστέρησης φάσης» των αντιπάλων του. Νομίζω πως υπάρχει ένα ρητό που η αντιπολίτευση δεν χρησιμοποιεί, κι όμως θα βόλευε καμιά φορά. Ανήκει σε παλαιό φίλο, συμπαθή και καρτερικό:

Μούλωνι, βούβα, μούλωνι, μ΄ανθρώπινη λαλίτσα!

Για τα υπόλοιπα, θέτω φυλακήν τω στόματί μου.

Η κατάσταση της χώρας δεν είναι καλή.