Σκέφτομαι πάντως το  στήθος σου και την κοιλιά σου
Στο χιονισμένο δάσος της Άνω Τούμπας γυμνά
Και της Άρτας το γεφύρι, πιο τυχερό από εμένα

Αυτό, λύθρο από ποίημα που αχνά θυμάμαι, αλλά δεν το κατέω, ηλικίας μισού αιώνα. Με την εικόνα, τα πάω καλύτερα. Ήταν τέσσερις Ιανουαρίου, και μια παρέα κορίτσια κι αγόρια ξεσκιστήκαμε στον χιονοπόλεμο, μπουρλωμένοι ως τα μπούνια, γύμνια πουθενά, αργότερα ήρθαν τα ζευγαρώματα, εκδρομή που κατέληξε σε μια ταβέρνα με κυνήγια, όπου φάγαμε πιτσούνια. Και υπαινικτικά, η γυναίκα του πρωτομάστορα και οι λαμπροί κόκκορες που θυμάμαι να σφάζονται σε θεμελιώσεις σχολείων.

Εάν ήμουν πρωτομάστορας και είχα τότε γυναίκα, θα της έδιδα τα σχέδια του γεφυριού, θα της γνώριζα τον πιο Ηπειρώτη εργοδηγό και θα χτιζόμουνα εθελοντικά για να δέσει η καμάρα. Κι εκείνη θα γινότανε κυρα Μάρα η σουλτάνα, η κυρά του Γυναικόκαστρου η λεγόμενη Μαρούλα (Μόρυλλος, το όνομα του παιονικού κάστρου) και τα υπόλοιπα, στα γιαλιά του κάστρου της Ωριάς και στης Τρίχας το γιοφύριν.

Αραγε θα ήτονε νόμιμο ή ηθικό; Πήγα μεσημεριάτικα να διαβάσω τι εστί ηθική και τι νόμος και βασανίστηκα πολύ. Αδύνατον να καταπιώ θεωρητικούρες. Κάλλιο να διάβαζα (ανάποδα και ανάστροφα) τα Ηθικά Νικομάχεια σε σουαχίλι ή την πρόσφατη σύγκρουση συγγραφέων για μια κριτική. Πιο εύκολα θα τα κατάπινα. Δεν το κατέχω το άθλημα. Παθαίνω υπνηλία και ζαβλαμά. Ρήματα να μου δίδετε, και παραδίνομαι. Έκαμα αυτό ,το άλλο, το παράλλο. Τέτοια.

Ποτέ μου δε συνάντησα δυο ανθρώπους με την ίδια ηθική. Μήτε φυσικά, άλλους δύο που να εξηγούν το ίδιο έναν νόμο, γι’ αυτό εξάλλου υπάρχουν τα δικαστήρια και οι ιερείς.

Ωστόσο, παρά το βαρύ παλτό και τις μπότες με χοντρό τακούνι, παρά το σκουφί και το κασκόλι, η μισή παραχωμένη στο χιόνι, επιμένω πως σκεφτόμουνα το στήθος της και την κοιλιά της γυμνά , λαμπρώς χλομά στην πούδρα από το χιονάκι που γλύστραγε από τις βελόνες των πεύκων.Δεν τολμώ να παραδεχτώ ότι τα έβλεπα-δεν θα ήταν ηθικό. Τα σκεφτόμουνα, άρα ήταν νόμιμο.

Πίσω στα ποιήματα λοιπόν, ερίφη, λυωμένα ή άτριπτα, χαζά ή του συγκλονισμού. Ρυθμός γαρ τα πάντα και εν παντί ακατάληπτα.

Γέφυρα να ‘χτιζα στην Άρτα
Πρόβλημα μικρότερο θα ήταν.
Γέφυρα να ‘στηνα στον Έβρο
Πρόβλημα θα ήταν να σε βρω.