Ελπίζω να μη βαστάτε μανιάτικο πως θε να ‘ρθει ένας φρεσκαρισμένος Σύριζα ή μια αρχηγός Κέντρου που ακολουθεί τη μόδα «σχοινόπρασο» στην κόμμωση για να διαλύσει κάπως το σύννεφο της αστάθειας που χρωστάει πολλά στον τρόπο διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο Σαμαράς θα έρθει, με αμφίμεικτη διάθεση. Και σχετικά απλά: η συμμαχία Μητσοτάκη με Καραμανλή δείχνει τα σκελετά της. Η Θεσσαλονίκη και ο βορράς, σιωπούν και θα προκαλέσουνν χαλαζόπτωση και μακάρι να ήταν το πρόβλημα στην ανήσυχη Μπαογκάρα. Μιά πεντάλεπτη, προσωρινή συμμαχία Σαμαρά – Καραμανλή, ταυτόχρονα με μια πρόφαση πως οι Ντορικοί της πτωχομάνας πρέπει να αλλάξουν μπαταρία και η μισή Ελλάδα θα ανοίξει τα στραβά της και θα αρχίσει να μετράει απουσίες. Κι αυτά δεν είναι προφητείες του Πατροκοσμά, αλλά κρύβουν την μπαγιάτικη γνώση ενός τύπου λευκανθέντος μεταξύ Καϊμακτσαλάν και Παγγαίου, που πιάνει την δυσαρέσκεια διότι έμαθε να την βλέπει κι όχι να την μυρίζει.

Τα «λάθη εξουσίας» του παρόντος, βασίζονται στο ότι υποβαθμίζεται μέσα στο μυαλό των δεξιών η παρουσία του Σύριζα στην πολιτική ζωή, πράγμα αληθοφανές, αλλά όχι μόνιμο. Ο «δεξιός Σύριζα», τελικά φαίνεται πολύ πιο αποτελεσματικός από τον αριστερό εξάδελφό του. Αυτό που ενοχλεί, είναι η προτεραιότητα που δίδει ο πρωθυπουργός στα ωράρια και στα προγράμματά του. Να μου το θυμηθείτε.