Είναι η πρώτη βαρβάτη κρίση των τελευταίων ετών που έχει προκληθεί από τριγμούς στο κυβερνητικό όχημα πάνω σε μια στροφή. Εξηγούμαι.
Οι πρωταγωνιστές είναι προσώρας τρεις: ο πρωθυπουργός, ο Καμμένος, ο Κοτζιάς. Δηλαδή ένας ορκισμένος τακτικιστής, ένας παρενδυτικός βογιάρος και ο χειρότερος ποιητής που υπούργεψε ποτέ.
Σκοπιανές εκπλήξεις. Οι Έλληνες έπαθαν ντνμπλάκατς ανακαλύπτοντας πως οι γείτονες της Βεμερώ αρνήθηκαν την Συμφωνία με το αιτιολογικό «είμεθα Μακεδόνες πλήρους συστάσεως και όχι Βορειομακεδόνες». Σίγουρα πολλοί Έλληνες σκέφτηκαν, ακόμη και οι ενδοτικοί που έχαψαν την συμφωνία, πως δεν είναι αρκετές δυο κοινοβουλευτικές συνεδρίες και τελέψαμε. Η συμφωνία έχει τρύπες και χάνει λάδια. Περιέχει προτάσεις εν παρενθέσει που αμφότερα τα μέρη μπορούν να διογκώσουν ή να εξαφανίσουν. Όχι, δεν βάφονται έτσι τ’ αβγκά. To Μακεδονικό, συναρτημένο πλέον με το γενικότερο Βαλκανικό της αμερικάνικης πρεσβευτικής πρωτοβουλίας, θα χρονίσει και σε καμιά περίπτωση δεν θα παίξει η Ελλάδα τον ρόλο που ονειρεύονταν.
Περίληψη: ο Καμμένος πηγαίνει Αμέρικα. Μιλάει με τον Αμύνης των ΗΠΑ. Λέει τα δικά του και υπερβαίνει ΟΛΑ τα εσκαμμένα.Ο Κοτζιάς βγάζει φλύκταινες. Αλλά ο Καμμένος, παρά τα τροχιοδεικτικά, συναντά τον πρωθυπουργό μας και συζητούν.
Ο Καμμένος έχει την εντύπωση πως ό,τι τον προσανατολίζει στην έξοδο από το συνεταιριλίκι, είναι ενδεχόμενη υπερψήφιση από την ελληνική Βουλή, της συμφωνίας των Πρεσπών. Ποντάρει στο ότι οι γείτονες θα πλακωθούνε μεταξύ τους, επομένως αυτή η κίνηση των ΑΝΕΛ μετατοπίζεται μετά τις δικές μας εκλογές. Αυτό που προβλέπει (ή του υπαγορεύουν) συμβαίνει.
Καπάκι σε αυτά, οι «αριστερές συνειδήσεις» του Σύριζα, τα ρίχνουν επιθετικά στον Καμμένο. Νομίζουν ότι κυβερνούν- δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως τους έχουν προγράψει. Πως τους περιμένει ο τάκος, ο πάγκος του χασάπη. Ο Καμμένος νομίζουμε πως λέει παλαβομάρες, αλλά αποκλείεται να σοφίστηκε μόνος του την μαλακία περί Καρπάθου-Κανάβεραλ. Έχει άκρες στην Αμέρικα, μιλάει ελεύθερα μαζί τους. Τον συμπαθούν επειδή είναι αμερικανόφιλος, δεν έχει λαό ή στελέχη, επομένως για την φίλη χώρα, είναι ο Δεξιός ηγέτης που ονειρεύονται.
Με πιθανή εξαίρεση τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κανένας προστάτης ή αρμοστής της Ελλάδας δεν έγινε πρωθυπουργός χάρη στην δημοτικότητά του.Ο Καμμένος, στο υπουργικό συμβούλιο, έχει και εφεδρείες που αποκλείεται να έμαθε από την μπαμπω-Βάνγκα: τα κονδύλια που ξόδιασε η χώρα, είτε μέσω ΔΕΗ, είτε με άλλους τρόπους για να μεταστρέψει την σκοπιανή κοινή γνώμη. Υπαινίσσεται πως ο Κοτζιάς πρέπει να δει τα λογιστικά του φύλλα.
Ο Τσίπρας δεν αντιδρά. Έχει κλείσει συμφωνία παράτασης της συνεργασίας με Ανέλους: δεν θα ψηφίσουν την συμφωνία, αλλά αγαπούν Σύριζα.Ο Καμμένος περνάει τον σκόπελο και την αριστερή αγανάκτηση, αχάπαρος. Οι Κυρίτσηδες και οι Φίληδες δεν ξέρουν τι τους περιμένει, τότε που η σοσιαλδημοκρατία θα μπουκάρει με φαβορίτα και πλακέ παντόφλα στην νεοκυβερνητική κυψέλη.
Ο Κοτζιάς την έχει πατήσει. Θα του φορτώσουν την μελλούμενη αποτυχία των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων δύο χωρών. Αχ, τι καλά που θα ήταν να έσκαγε και να τα βροντούσε! (σκέφτεται η φρουρά του πρωθυπουργού). Στη κόντρα του υπουργικού συμβουλίου τον αφήνουν ακάλυπτο, τρέχει να παραπονεθεί στον κύριο Πάκη, βγαίνει ο Τζανακόπουλος και τον κατεβάζει από το τρένο, ο Μητροπάνος πέθανε, δεν μετράει, ο Κοτζιάς στιχουργεί και φεύγει.
Βγαίνει ο πρωθυπουργός, πρώτη φορά αφρόντιστος, με τρικολόρε απόχρωση του γκρi (αδιαφόρησε η κυρία Μπαζιάνα μάλλον) και κατάχλομος δηλώνει πως αν και σουλτάνος, θα γενεί και μέγας βεζίρης. Θα σώσει ό,τι μπορεί. Όχι στη διγλωσσία επιμένει, ο μόνος δίγλωσσος της παρέας.
Η πλάβα τρίζει. Η νέα οπτική της Αμέρικας δεν περιλαμβάνει Συριζαίους στην νέα διανομή. Μήτε βέβαια και τον Μητσοτάκη που μάλλον παίζει την αξιωματική αντιπολίτευση ως κοινοβουλευτικός της Νικαράγουα. Με Κουφοντίνα στο αγροτικό και Ρουβίκωνες στο πανεπιστήμιο, δεν αρέσκονται σε αυτά οι υπερατλαντικοί. Η κατάσταση θυμίζει τέλη του 1948. Θα πέσουν ναπάλμ. Ο Καμμένος, στρατηγός χωρίς στρατό, έχει πρότυπα σαν τον ΝτεΓκώλ και τον Ζιρώ. Ο Κοτζιάς, ποιητής χωρίς ποίημα, σκέφτεται ότι κακώς βιάστηκε με τους Ρώσους και τους Τούρκους. Το Αιγαίο αλλάζει, ο πάστορας επεστράφη, ο Τραμπ στέλνει έναν δικό του να βρει ποιος έσφαξε τον Κασογκι. Οι Αμερικάνοι θα παίξουν Βαλκάνια αμορτί, μέσω Εκκλησιών και άλλων χαριτωμένων.Οι Ρώσοι δεν έφαγαν γκολ από τα αποδυτήρια. Ο νέος κόσμος είναι αφιλόξενος για τον Κοτζιά και τον Τσίπρα, και φιλικός προς τον Καμμένο.
