Mε το συμπάθιο, αλλά δεν καταλαβαίνω. Η χώρα είναι κατ’ επίφασιν οργανωμένη. Και χρεωμένη. Και κρατιέται με το ζόρι σε λογικά επίπεδα ψυχραιμίας. Και ποτέ δεν ήταν τόσο άγαρμπα κυβερνημένη, με εναλλά προσδοκίες αντικυβερνητικού τίποτε. Το μίσος ξεχειλίζει απ’ όλες τις μπάντες. Η διχόνοια, ο φόβος και η εχθρότητα αρχίζουν να βγάζουν μάτι.

Τι θέλει ένας ένοπλος βογιάρος στην Τούμπα; Γιατί πρέπει η πολιτική ηγεσία να κρύβεται πίσω από το κοντό και το μακρύ κάθε νεόκοπου εκδότη εφημερίδων και Μέσων;  Καλώς τσιμπάνε τους χιτλερικούς, αλλά στις μολότοφ των μπαχαλάκηδων, γιατί προσθέτουν άγιο μύρο; Εντέλει, είμαστε σε παραμονές θερμών επεισοδίων, ή υπάρχει το ενδεχόμενο να τα ονειρεύονται σαλεμένοι στρατόκαυλοι; Μήπως ξανάπιασαν δουλειά οι Πρεσβείες, σε αυτό που είναι τελείως εξασκημένες; Πόσες εβδομάδες και μήνες έχω να ακούσω για κάποια ανακωχή, για ένα μορατόριο, για μια σειρά προτεραιότητας στα κοινωνικά, στα πολιτικά, στα λεγόμενα εθνικά θέματα; Τρελάθηκε η Δικαιοσύνη, κι άλλοτε σπεύδει νυχτιάτικα να εκδίδει αποφάσεις και άλλοτε θυμάται σκελετούς μέσα σε αραχνιασμένες ντουλάπες που γράφουν πάνω στον φοριαμό «παραγραφή»;

Ποιoς τους έβαλε την βλακώδη ιδέα πως οι ΠΑΟΚτσήδες, που ανάμεσά τους είναι και ψηφοφόροι του Λεβέντη, και ακροδεξιοί μπισμίκουλες, και Πόντιοι του «η Ρωμανία επάρθεν » θα αρχίζουν να συσπειρώνονται πίσω από Μηταφίδη, τον Αμανατίδη, την Αχτσιόγλου και το πλήθος των Συριζαίων που μόλις βγήκαν από κολυμπήθρες του Σιλωάμ;

Πώς έγινε και με κόπους πολλούς τα βρήκαμε με μισό εκατομμύριο Αλβανούς και διακόσιες χιλιάδες εξ ανατολών ομογενείς και δεν έχουμε το νιονιό να δώσουμε προτεραιότητα και βάσεις για να κουμαντάρουμε εβδομήντα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και να πάρουμε κάποιο μέτρο να σκέφτονται τον γυρισμό τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι που δουλεύουν εκτός συνόρων; Γιατί η αντιπολίτευση είναι σε παραλυσία και η κυβέρνηση σε αυτοκτονικό ιδεασμό;

Οι ανίδεοι και χορτάτοι αντιπαλεύουν με τους τάχα υποψιασμένους μυαλοπώλες. Κάθε μέρα σπεύδουμε να επισημάνουμε πόσο Σαγγάριο θυμάμαι ο τρελός Λαγός και πόσες και ποιες σημαίες καίγονται στις επινοημένες χώρες της φαιδράς πορτοκαλέας;

Να δεχτώ αγαθές ή πονηρές προθέσεις. Όλα στα λόγια και με βάση σαθρά ιδεολογικά αναμασήματα. Αντί να ψελλίζουν χρησμούς διαφοροποίησης σε μείζονα ή ασήμαντα ζητήματα, σκέφτηκε κάποιος να μας ρωτήσει αν αισθανόμαστε άνετα με υπουργούς πολέμου τον Καμμένο και τον Κουβέλη;

Δεν είμαι πλέον ΠΑΟΚ και δεν ευνοώ καμιά ομάδα που βρίσκεται στην αρπάγη του Στοιχήματος. Και βέβαια, δεν νομίζω πως διάγουμε τσινκουετσέντο και παλαιολόγεια αναγέννηση, δακρύζοντας πάνω σε ξένους στίχους, παραστάσεις στα μεγάλα Ιδρύματα και τιμωρητικές νομοθεσίες, όταν γλυστράμε σε μια ανάσταση νεκρών συμβόλων.

Όχι, δεν φτάνει το συχτίρι. Ποτέ δεν ήταν αρκετό. Κρίση-ξεκρίση, φίλοι μας είναι πλέον αυτοί που θα δεχτούν μια τριετή τουλάχιστον παύση και αναστολή υποχρεώσεων, με το σχεδόν ακατόρθωτο αίτημα, την απαίτηση να παραμείνουμε δημοκρατία. Διότι στο τέλος θα φτάσουμε να ερίζουμε αν προτιμάμε το δίλημμα μεταξύ εμφυλίου και ακροδεξιάς Ευρώπης.