Οι βατσίνες δεν είναι το πρόβλημα της χώρας, αλλά ο βαθύς ομολογιακός χαρακτήρας της ελληνικής κοινωνίας, και οι κοινωνίες δε χαρακτηρίζονται από τις προωθημένες και φευγάτες θέσεις των «προχωρημένων ομάδων».

Είναι τέτοια η εκλογοφοβική νοοτροπία των αντιρρησιών ως προς τους εμβολιασμούς, ώστε αποκλείεται να μη έχετε συναντήσει αρκετούς αγγελοκρουσμένους στο περιβάλλον σας. Όταν η Ρωμαιοκρατία θεωρείται η πλέον βάρβαρη περίοδος στην ανθρωπότητα διότι βασάνιζε και εκτελούσε χριστιανούς, η μετέπειτα αγιοποίηση των μαρτύρων ήταν ένας ασφαλής δείκτης αποδοχής των χριστιανών, πως η ουράνια πύλη του παραδείσου δεν πρόκειται να ανοίξει εάν δεν αγιάσουν. Δηλαδή να πεθάνουν υπέρ των «πιστεύω» τους.

Αυτή η βαρεία, βιολογική σχεδόν, αντίδραση, διαρρέει πλούσιους και πτωχούς, μορφωμένους και αμόρφωτους, κάθε φύλου και κάθε ηλικίας. Επιπλέον υπάρχει καθαρόαιμη δικαστική παούρα, ένας άτυπος φόβος μη θεωρηθεί ο φυσικός εκάστου δικαστής, πως είναι εχθρός των δικαιωμάτων του ανθρώπου, και ανθρώπινο δικαίωμα, το εδίδαξε ο Σικελιανός, είναι να αδράξει το μαχαίρι ο Ατζεσιβάνο.

Φυσικά, τζάμπα κυλάει η παραλογοτεχνία του ανεμβολίαστου νοσηλευτικού προσωπικού. Οι ρήτορες της Αγοράς έχουν ισχυρά παραδείγματα υστερικής εμμονής, εμμονής που διαβάζεις γι’ αυτήν και σχηματίζεις την άποψη πως αγγελοκρούστηκαν (ή  εντάχτηκαν σε τάγματα του Σατανά) αμέτρητες περιπτώσεις πυράς μαγισσών ή θηράματα λεόντων.

Προσθετέο πως οι Αμερικάνοι πρόλαβαν να λαϊκίσουν μιαν ώρα αρχήτερα από τους Ευρωπαίους, έχουν αρκετά εμβόλια για τον πληθυσμό τους, και επιθυμούν να επηρεάσουν πιο μπόσικους γείτονες. Η Γερμανία, που ουδέποτε σκέφτηκε παραγωγικά, ενοχλείται επειδή δεν της πέρασε από το μυαλό να κάνει σκόντο στους αδύναμους.

Δεν έχω επιχειρήματα εναντίον σας, διότι εμμονικότερη ψυχή από των Πιστών, δεν υπάρχει. Απλώς, εάν πάψετε να διαβάζετε την Φαμπιόλα, τον Χιτώνα και τους βίους Αγίων, ρίξτε μια ματιά στον «Έρικ τον Βίκινγκ», μια ταινία όπου περιγράφεται η βύθιση της νήσου Χάη-Μπραζίλ. Κωμωδία είναι.