Σαμαρίνα
Αναμνήσεις από άλλους τόπους επάνωθεν
06-10-2017

Στη Σαμαρίνα φτάσαμε αργά.Η περιοδεία του Αλιάκμονα στα τελειώματα-Αγίας Μαρίνας , αγίας Παρασκευής, εκεί. Το χωριό γιόρταζε και κανένας δεν απόρησε με τη μάγκα μας. Ο Καργούδης έκλεισε την κάμερα, σκοτείνιαζε διότι και μόνον ένα κασετόφωνο ανοιγόκλεινε για καμιάν ατάκα.

Τότε μαζώχτηκε κόσμος και τι να δούμε. Μόλις ήφεραν ένα σκοτωμένο αρκουδάκι. Του ανεβοκατέβαζαν τα μπροστινά πόδια, το χάζευαν και καταμεσής ο εκτελεστής του. «Ελάτε να του πάρετε συνέντευξη» μας είπαν- ήξεραν από κασετόφωνα διότι.

Όπως στην Αβδέλλα που μας γνώρισαν έναν λεπτουργό ξυλογλύπτη που καμάρωνε το τελευταίο του έργο, είκοσι πόντους ψηλό και χρωματισμένο- ένα ζευγάρι χίππηδων που τους αγκάλιαζε ο Χάρος –σκελετός και κάτω η ταμπέλα «LSD».

Μιλήσαμε μαζί του, ήταν στοχαστικός και θυμόσοφος, μας άφησε να φωτογραφήσουμε το LSD αλλά φάνηκε να θίγεται όταν τον ρωτήσαμε αν το έργο του πουλιέται. Που να ξέραμε πως ήταν ο πολύς Δημήτριος Αγοράστης (1903-1988)  που απο χρόνια εξέθετε στη ΔΕΘ και ονειρεύονταν να στεγαστεί αξιοπρεπώς το έργο του.

Πίσω στη Σαμαρίνα,την συνέντευξη τηνε προσπάθησε ο Σταμάτης. Ο κυνηγός ήταν ταραγμένος και έβγαζε μουγκρητά. Είχε δει το φως το αληθινό- γλυτώνοντας τα νύχια μιας μαμάς αρκούδας. Κι έτσι, δεν αντιδρούσε στις ερωτήσεις ,κάθε τόσο φώναζε

«Ουόπ η Αρκούδα, ουόπ εγώ»

Κι έκανε κινήσεις πάλης, αγωνίας και φρενιάσματος.

Μετά, καθήσαμε στη σύναξη και φάγαμε  κάτι κομματάρες ψητό κρέας μεγέθους διπλής γροθιάς. Μας το χρέωσαν δεκαπέντε φράγκα το τεμάχιο.

Και θυμηθήκαμε την προτεραία στα Γρεβενά, έναν γέροντα που ξεκοκκάλισε ένα αρνάκι σουβλιστό σε μία καθησιά, έχοντας δίπλα του μια πλεξίδα σκόρδα. Κάθε μπουκιά και μια σκελίδα.

Αυτά συνέβησαν έτος 1972 και είμαι σίγουρος πως ο γέροντας είναι ακόμη ζωντανός.