Εάν μου επιτρέπετε σχηματικές εικόνες, η κυβέρνηση χτίζει μια πυραμίδα. Μη φανταστείτε κάτι φαραωνικό ή σαν του Λούβρου.
Στήνει την ιεραρχία της. Στην αιχμή, ένας πρωθυπουργός. Κοντά στην κορυφή, όχι τίποτε ογκόλιθοι ή κανένα μεταλλικό ικρίωμα. Δείτε το ωσάν lego. Και μάλιστα στις διαστάσεις ενός κοινού παιχνιδιού -μη πάει ο νούς σας σε στυλ Legoland. Κοντά στην κορυφή, υποκάτω της αιχμής, μια στρώση λίγων εμπίστων. Παρακάτω, μια επιφάνεια βιογραφικών και εκ μεταγραφής ατόμων με φήμη δουλευταρά. Συνολικά, τρία σκαλάκια. Η συνολική πυραμίδα, ζήτημα να έχει καμιά εικοσαριά αναβαθμούς. Έως την βάση της, την απαρτίζουν οι βουλευτές, οι αξιωματούχοι και άλλοι της Διοίκησης. Αυτό είναι όλο.
Βέβαια, για να προκληθεί ευθυμία, γέλωτας και άλλα υποτιμητικά, η πυραμίδα δεν θα εγκατασταθεί την άμμο της ερήμου η στις ζούγκλες των Μάγια. Ο στόχος είναι να οροφώσει μια κόλουρη τεράστια πυραμίδα που κατά την κυβερνητική άποψη, την συναποτελούμε όλοι οι κυβερνώμενοι. Αλλά όταν ξεκινάς χτίσιμο εκ των άνω προς τα κάτω, απαιτείται τεχνική συνδρομή.Σου χρειάζεται ποικιλία εναλλακτικών λύσεων, ώστε η πυραμίδα των ειδικών, να επικαθήσει ως κορωνίδα, στην μεγάλη, την κόλουρη. Είτε με ράμπα, είτε με γερανούς και βίντσια, οπότε είναι απαραίτητοι και μη χτίστες, αλλά έμπειροι κουμανταδόροι.
Δεν βρέθηκαν ακόμη όλοι αυτοί οι έμμεσοι τέκτονες, αλλά μερικοί έχουν ήδη υποβάλει τεχνικές προδιαγραφές, που έγιναν αποδεκτές. Η Εκκλησία, για παράδειγμα. Η μεσαία τάξη, που διαπραγματεύεται ακόμη. Διμοιρίες Κεντρώων ψυχών, καθώς και μικροκοινωνίες ΣΔΙΤ και ένστολοι ελεγκτές. Με όλους αυτούς, πολλοί δημοσιογράφοι που πιάνουν ή θα πιάσουν στασίδι. Όλοι αυτοί, ώσπερ η γεφύρωσις του Καλατρεκταβείου τόξου, θα συμβάλουν ώστε η Ελλάς να γενεί ομόηχος τρεχόντων συστημάτων. Να φέρουν την βάσιν της μικρής πυραμίδας ίσα βάρκα ίσα νερά, σε πλήρη επαφή με την κάτωθεν, όπως δοκίμασε σε «δέσει» το όρυγμά του ο Μέγας Ευπαλίνος.
Εκεί βρισκόμαστε, κι εκεί τα μπαστούνια. Όχι διότι μπινελικώνει η αντιπολίτευσις που βρίσκεται σε κώμα γενικού αποθαρρού, μήτε επειδή σκοτεινές δυνάμεις βυσσοδομούν κατά της προόδου. Είναι διότι στο σημείο επαφής επικρατεί ο νόμος της Βαβέλως, που Βαβέλ μάθαμε να ονομάζουμε. Παραδείγματα:
Ένα ρημάδι νούμερο «112» (κι όχι το 1-1-4!) είπασι να δοκιμαστεί in vitro εξαντλητικά, ώστε τέλος του 2019, να ισχύσει πανελληνίως. Αλλά οι χειριστές σκοντάφτουν σε αγκάθια. Κανένας δεν κούνησε την αχλαδιά του νενομισμένου υπηρεσιακού ωραρίου που κατεβάζει κεπέγκα Σαββατοκύριακα και δειλινά, χώρια ο δαίδαλος των αδειών. Άρα, μη σου τύχει να ζητήσεις «αγιούτο» πέντε και τέταρτο. Θα σε φάει η εκτροπή κλήσεων προς τον πλησιέστερο περιπτερά.
Άσε που μπορεί μια ξύπνια υπηρεσία, αφανώς και με πονηρή διάταξη, να απαιτεί κι άλλες διατυπώσεις από τον καλούμενο, μη του χαλάσει η ζαχαρένια: να θεσπιστεί κανόνας όπου απαιτείται ειδική εξουσιοδότηση για να ξεκουνηθεί. Συνέβη στη Ρουμανία πρόσφατα και χάθηκαν δυο απαχθέντα κοράσια.
Προσωρινό συμπέρασμα: το «αποφασίζομεν εκ των άνω» περιμένοντας άμεση ανταπόκριση σε εντολές στις κάτω στοιβάδες θα παραμείνει ένα θεωρητικό σχήμα βλογιοκομμένο. Ο χειριστής υπόθεσης «προς προώθησιν». Χαιρετίσματα, έχει ένα διάολο συνεργάτες που θα αναστείλουν αζημίως την εντολή που έλαβε. Κι αυτό, κανένας μεταπτυχιακός σωτήρας δεν το έχει πάρει ακόμη χαμπάρι.
