Μια υπόθεση εργασίας που συσχετίζει λάπατα με λάχανα κι όχι υψιπετείς πολιτικές. Καθώς ο πρωθυπουργός έταξε αξιολόγηση των υπουργών του (όπου δύο τουλάχιστον εκδιώξεις θα του ανέβαζαν τον δημόσιο οίστρο) κοίταξε τα κιτάπια του και είδε έντρομος πως ο κύριος καθυστερήθρας και αχρηστίας ήτονε ο πρώτος κάποτε σε επιδραστικότητα Χρυσοχοΐδης. Διότι ΔΕΝ πειθάρχησε τα Εξάρχεια, δεν έδωσε καθαρές εντολές και τα πουλαίν του δεν διδάχτηκαν να κρατάνε τους κινηματίες οπουδήποτε αλλού εξόν από τη ζώνη του παντελονιού, έκλεισε ραντεβού με ημέρα και ώρα για να αραιώνουν οι αντίθετοι και τον έγραψαν κανονικά, έκανε λάθος στις προτεραιότητες (πρώτα εγκλωβίζουμε τους πούσερ και μετά τους καταληψίες) και μύρια άλλα έπραξε που έδειχναν τουλάχιστον αμηχανία. Άσε που μπλέχτηκαν πολλοί μηροί με εισαγγελείς και δικηγόρους, στην αξιολόγηση των ενόχων.
Τα βλέπει ο αφ΄υψηλού Μητσοτάκης και πανιάζει. Αν έδιωχνε ή μετακόμιζε τον Χρυσοχοΐδη, θα του έβγαινε Ραγκούσης πικραμένος. Καταλαβαίνει πως ο άθρωπας δε μπορεί να έχει στην εξουσία του και την τηλεμεταφορά Έβρου-Καραϊσίν, μήτε τας νήσους του Κάλβου, οπότε βάζει δυο πουλαίν στα Άσυλα και στη Μετανάστευση. Δεν θα κάνουνε δουλειά, επειδή εκτός Αθηνών, οι Δήμαρχοι κορδώνονται ως αρχισιδηρουργοί του βίου και οι περιφερειάρχες κυκλοφορούν ως αστροναύτες. Ο Μητσοτάκης, εκτός πατρικού θαλαμίσκου, ένα πράγμα έμαθε: να αλλάζει εταιρικά σχήματα. Για να θολωσει τα νερά, συντομεύει τον / την Πρόεδρον κατά δύο εβδομάδες. Το ένα φέρνει το άλλο.
Απέναντι, ο Σύριζα. Πολύ πιό απλό μηχάνημα, τελευταία βογγάει λόγω του αρχηγού του που δεν έμαθε να φέρεται ως ηττημένος. Μήτε θα μάθει. Αλλά παραδόξως οι οπαδοί του, φιλότιμοι και πρακτικοί άνθρωποι, μοιάζουν να φωτίστηκαν και εξέμαθαν τη δουλειά. Μακάρι ― τι να ειπώ!
Να μη σας κακοκαρδίσω, αλλά αν συνεχιστεί ο μεσογειακός χατάς, θα κάνουμε Νικολοβάρβαρα με κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Τα δύο μεγάλα κόμματα νομίζουν ακόμη πως θα υπάρξει επιστροφή σε καφενεία δύο χρωμάτων και συγκρίσεις φωτός με το μπλαβί σκότος, αλλά δεν βλέπω να υπάρξει χειμερινή σεζόν ενδυματολογική. Ο καθείς και τα παρτάλια της Ούνρα αυτού. Ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο.
