Σοβαρά τώρα: ποια Δικαιοσύνη και ποιες καταγγελίες μπορούν να ευδοκιμήσουν όταν μια απλή σύγκριση των αρχαίων, των μεσαιωνικών και των έως τον πρώτο μεσοπόλεμο νόμων με τους σημερινούς φτάνει και περισσεύει για να πιστοποιηθεί η ματαιοπονία της απόδοσης δικαίου;
Οι νόμοι μας είναι γρίφοι για δικολάβους. Αλφαριθμητικά σύμβολα και αμέτρητες παραπομπές σε διατάγματα που ΘΑ υπάρξουν. Και η υπέρτατη Ύβρις, κάθε φρέσικος νόμος να χρειάζεται «υπηρεσιακή εγκύκλιο» για να ξεγκαβωθούν οι αρμόδιοι.
Θα με ειπείς πως ακόμη και το Σύνταγμά μας, έχει ένα ποσοστό σελίδων που ασχολούνται με μισθολογικά και άλλα φαιδρά, οργανώνοντας ποικίλες ανισότητες. Στους νόμους θα κολλήσωμεν;
Με την Νοvartis, ή όπου καταλήξει, επιβεβαιώνεται άλλη μια ου φωνητή, άρρητη αλήθεια: δημόσιος και ιδιωτικός τομέας βρίσκονται σε παροξυσμό παρατυπιών, και καθόλου το Δημόσιο δεν είναι περισσότερο τεμπελχανάδικο από ιδιωτικές επιχειρήσεις που παραπαίουν από την κακοδιοίκηση.
Τα υπόλοιπα, αμετάθετα εδώ και μερικούς αιώνες: οι μεγάλοι οπλαρχηγοί του Αγώνα,που έπλεχαν στα ασημοκαπνισμένα τσαπράζια τους και στην χρυσοκέντητη φέρμελη, δηλώνοντας 98% περισσότερα παλληκάρια στη μάγκα τους για να εκμεταλλεύονται τον λουφέ, έχουν δισέγγονα και τρισέγγονα που δηλώνουν στρέμματα, δέντρα και ρίζες υπερπολλαπλάσιες των υπαρχόντων, ώστε να λαβαίνουν τα όνειρα εκδίκηση.
Και το τρίγωνο εμπόρων-επαγγελματιών-κράτους που διανέμει ευεργετήματα και ευκολίες ο ένας στον άλλον, καθόλου δεν ενοχλείται από την Σιδηρά Πυγμή του Κράτους, που, ως γνωστόν, «κατόπιν ενεργειών» βολεύει όποιον λάχει, ενώ οι 622 καταγγελίες για περιστεράδες και μουστακαλήδες σε βάρος γυναικοπαίδων στα φρικτά στρατόπεδα, δεν θεωρούνται έγκυρες, καθώς δεν υπάρχουν καταγγελίες με χαρτόσημο, μαρτύρους και την βάσανο της αληθείας.
Δεν είναι μυστικός πόθος η ελπίδα ενός κεντρώου κόμματος που θα μετρηθεί σε λασπερό αλώνι με ένα δεξιότερο στις προσεχείς εκλογές. Είναι φανερός και δεν συγκρατιέται διώχνοντας Αντώναρους.
Εξάλλου, το πιθανό ενδεχόμενο, σύνηθες στην πιάτσα πέραν του Ατλαντικού, να δηλώσει η Novartis πως είναι μια μετανοούσα διεφθαρμένη εταιρεία που είδε το φως το αληθινόν, όπως η Βολγκσβάγκεν και μύριες όσες, μπορεί να αυτοκαταγγελθεί, και οι «αδέκαστοι» Αμερικάνοι να ζητήσουν να δικάσουν τους υπόπτους, στην ίδια την Αμέρικα, όπου οι φιλικές αποφυλακίσεις σπανίζουν και τα Γκουαντάναμο ευημερούν.
Παξιμάδι χαρουπιού και τρεις ελίτσες ανάλατες, είναι καλο δείπνο, ενώ θα παρακολουθώ να σφαδάζουν οι γίγαντες της πολιτικής και οι αθώοι παντός αίματος. Θα πίω και αϊράνι, νοσταλγώντας το ποτόν των Κουτριγούρων.
