Δεκάδες άνθρωποι με τα ίδια γυαλιά ρει μπαν, το ίδιο ξεφτισμένο τζιν,το ίδιο καρό πουκάμισο και το κινητό στο χέρι διασκέδαζαν τη μοναδικότητας τους αγναντεύοντας τα κότερα που λαμποκοπούσαν από το ξύσιμο της καρίνας στον ήλιο.
Ετικέτες:αναρτήσεις, άνθρωποι, δεν ξέρωτι ισχύει, δήθεν, εμείς, η μοναδικότητα μας, θέλουμε και δεν θέλουμε, ιστορίες, κανονική ζωή, κάτι έγραψα πάλι, κάτι είπα, Πειραιάς, σαν το καραφλό κουνούπι μέσα στο γάλα, σόσιαλ μίντια, στάτους, στην πόλη, σύγχρονοι άνθρωποι, σχόλια για την πραγματικότητα, τα παραείπα, τι σκεφτόμαστε όταν πίνουμε φρέντο,