Διπλομανταλωμένοι θέλαμε νάμαστε
Ο άνθρωπος αγαπιέται με τις χάρες του.
Στικτά σημάδια της καρδιάς
Σαν φρέσκα μεγάλα παιδιά, οι γηραιότεροι άνθρωποι κάνουν φιλίες.
Στην ακριβή μνήμη του Γιώργου Ιωάννου, ως γενέθλιο δώρο.
Τρίτη απογεύματα είναι ώρες που θυμάμαι αυτούς τους στίχους.
Το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή είναι οι σχέσεις
Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω.
Ήταν γραφτό να το ξαναζήσει. Εξήντα περίπου χρόνια μετά το δυστύχημα μέσα στα χιόνια του μυστικού «αρραβωνιαστικού», του ατυχούς Μάρκου, ο ίδιος σπαραγμός για την καινούρια απώλεια, ας ήταν λίγο […]
Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς και με ποιαν αφορμή εισέβαλε στη ζωή μου. Πιθανόν σε κάποιον κοινό μας φίλο να οφείλεται η γνωριμία. Ήταν σίγουρα χειμώνας του 1980. Η μεγάλη […]
Όχι. Όχι, Κώστα μου καθόλου και να με συγχωρείς. Για να μπορούν να μας παρακολουθήσουν και άλλοι, μεταφέρω αυτολεξεί τηλεφωνική συνομιλία με τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου και δικό μου, […]
Το είχαμε κανονίσει από μέρες. Με μυστικές συνεννοήσεις κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μητρός καταστρώσαμε με τον Γιώργο Ιωάννου ολόκληρο σχέδιο. Το λαχταρούσε ένα μπάνιο, ένα κανονικό μπάνιο περισσότερο, […]
Πολιτικό δοκίμιο
Χρόνια πολλά, κύριε Κλάπτον
Στην Μορφή του Νερού, την νέα ταινία του Ντελ Τόρο, η πρωταγωνίστρια ερωτεύεται ένα αμφίβιο ανθρωπόμορφο πλάσμα και αποφασίζει να το σώσει από την αιχμαλωσία. Η γυναίκα αυτή, που ζει […]