Το γιατί και το πώς της συγγραφικής μου νεύρωσης

Σήμερα είμαι ευτυχής.

αδάμαστη και αγέραστη τέχνη των συμβάσεων που κάθε τόσο πλημμυρίζει τον Έλληνα λόγο

Πότε λέμε και πότε ξελέμε το “άσε”.

Δεν έχω κάνει πολλές διακοπές, αλλά δεν έχω παράπονο. Τις βαριέμαι. Εξάλλου, κοντεύω τις πενήντα μετακομίσεις, κι αυτό τις αναπληρώνει τελείως. Άσε που τα δέκα συνολικώς χρόνια που έζησα σε […]

Μπας και γράψω για τους άλλους

Πάνε 35 χρόνια, που η ανησυχία μου κατέστη μονομανία. Ήταν ένας spectrum που απόκτησα, τον καιρό που είχα ένα σκαθάκι ελεύθερο, σε ένα δυάρι ρετιρέ στην Καμβουνίων, οπότε σταμάτησα να […]

Σήμερα συναντήθηκα με το δάσκαλο μου για κάτι που είχε στοιχειώσει μέσα μου ο Θ., ο πατέρας και η Π., η μάνα μου. Εκείνος μου έμαθε το “λόγο”, τη μεθοδολογία […]

Οι δύο γέροι αγκαλιάστηκαν σφιχτά και κλαίγανε σαν παιδιά. Είχανε κάμποσα χρόνια να ανταμώσουνε από τον καιρό που ήτανε παιδιά στη μικρή τους πόλη. Χωρίζουν οι δρόμοι, αλλάζουν οι άνθρωποι. […]

Ελεύθερο θέμα

Συμβολή στην εορταστική ατμόσφαιρα

Τίποτα δεν θα κριθεί στο κείμενο

Διαβάζω συχνά αυτό το “σπουδαία πένα” ή “η καλύτερη πένα” ενώ σχεδόν κανείς πια δε γράφει με πένα. Πόσο φρέσκο θα ήταν να αφήναμε πίσω τις πένες, και, χωρίς να […]

Έμεινε, για λίγο, άφωνος. Είχε καιρό να το πάθει. Αυτός που πάντα μίλαγε, μερικές φορές πολύ, χωρίς καν να έχει κάποιον αποδέκτη απέναντι. Κακές συνήθειες χρόνων. Καναδυό φορές είχε μαλώσει […]