Συμβάντα με βίντεο, και χωρίς
Με δάκρυα στα μάτια ― μα με φωνή λειψή
Όλα τα ξανασκέφτηκα, και κάτι καμμένο μου μυρίζει.
Εμείς, ένα κατέχουμε. Απόψεις. Πολιτικές, φιλοσοφικές, λογοτεχνίας, τοπία της μνήμης, η ζακετούλα της μαμάς…
όλα γεγονότα υπό τα οποία γαλουχηθήκαμε από τις κουζίνες των πατρικών μας
Από το Κονγκό διόρθωσε ο πατέρας. Πετύχαμε στόχο, την καρδιά του σκότους, σκέφτηκα αυτοσαρκαζόμενος, τρολάροντας.
Κούφιος ο «μετρημένος» ευρωπαϊκός λόγος. Κάτω από την πετσούλα κατανόησης, η υποκρισία που κάνει να φουντώνει αντίλογος μίσους που απλώνει παντού.
Μαθαίνουμε στον πόλεμο, στο εμπόδιο και στην ανατροπή.
Η ταυτότητα, εφόσον λειτουργεί αυτοαναφορικά, γίνεται αιτία και σύμπτωμα της αποπροσανατολιστικής πόλωσης, αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος.
Χαμένες από χέρι ισορροπίες
Θα ήταν αυτονόητο, και γι’ αυτό κοινότοπο και βαρετό, να πει κανείς ότι το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη προς τον πλησίον και ειδικά τον κατατρεγμένο πλησίον, ένα μήνυμα […]