…ο ένας νεκρός θα πρέπει να σκοτώσει το θέρος της αυταρέσκειάς του(ς) που βιώνουμε ένα χρόνο τώρα. Και οφείλει να το σκοτώσει…
Toν έλεγα μπαμπά στο σπίτι και κύριο στο σχολείο. Σε μια έκθεση, Γενάρη του 1960, δηλώνω πως αγόρασα από τα κάλαντα τη Μυστηριώδη νήσο του Βερν. Θυμάμαι μόνον τον Πενκρώφ […]
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον και το τσιμέντο δεν απορροφά τα ύδατα. Φρεάτια αποκλείεται να καθαρίσετε, δεν αρμόζει στην βλαχιά και στην μπαγιατίλα να μιμηθούν τις γενέτειρές των, που αντέχουν τους […]
Δεν ξέρω να υπάρχει χώρα με τόσο λίγες πόλεις να φιλοξενούν ποτάμι, ή ρέμα και να μην το έχουν μπαζώσει, όσο η απέθαντος Ελλάς. Ο φόβος της «πλημμύρας του αιώνα», […]
Πήρα τη μελετήτρια να ρωτήσω ποια πλημμύρα σχεδιασμού χρησιμοποίησαν. Η απάντησή της ήταν είθισται να παίρνουμε αυτό το πλάτος.
Αυτός ο άνθρωπος ο Κωνσταντινέας του ΣΥΡΙΖΑ που φώναζε στη δήμαρχο της Μάνδρας εκπροσωπεί ένας μέρος του κόσμου στη Βουλή. Την προσφώνησε «γυναίκα» και μέχρι και ο Αυτιάς τον διόρθωσε.
Ακόμη και τα χρυσόψαρα, θυμούνται!
Ωραίος τίτλος, αλλά του ήπρεπε καλύτερα “ο φοριαμός”
Αλλού να βρέχει, αλλού να πνίγεσαι. Τό΄χουν αυτό το συνήθειο τα βουνά.