δεν πετάχτηκε, αλλά επιτάχτηκε…

Μα και το ψωμοτύρι ήταν αλλιώς ωραίο

Μια ιδεατή αταξική κοινωνία, όπου χωρούσαν και άλλες εμπειρίες

Ήμουν έτοιμος από μήνες για τον ξεριζωμό

Στο αφτί μου κουδούνιζε η γελαστή πατρική λέξη «πρωταπριλιά!

Δόκιμη αντιρευματική μέθοδος

Τα ζύγια, ήταν δουλειά του Μιχαλάκη

Χιονίζει απ΄το πρωί κι ο νους στο παράθυρο να μην το σταματήσει

…Εξάλλου ήμουν πνευματικός άνθρωπος – η Μαίρυλιν θα καταλάβαινε

Αξιέραστα, ώσπου να γενούν όλα ψηφιακά ελεγχόμενες προγραμματούκλες.

Τόσα χρόνια, στα Γιαννιτσά, δεν είχα ιδεί τόση δυστυχία.

Το ψαλίδι της μάνας μου

Γάλατα γαρ (γαργάλατα)

Σε εποχή όπου ένα καρδιακό επεισόδιο ελέγετο «συγκοπή» και ένα εγκεφαλικό «ταμπλάς»

Δεν φοβήθηκα την ακινησία, αλλά ήξερα τουλάχιστον έναν κωδικό για την Ζωή.

Δεν θα γλυτώσει κανείς

…για τη Δύναμη της Θέλησης

Χαρτονομίσματα έπρεπε να πεθάνει ο Καρτάλης για να δούμε στη γειτονιά

Αρκούσε μια πετσέτα περασμένη στον λαιμό κι ένα παγούρι από φελιζόλ

Είναι τρεις, ζωή να΄χουν. Έχω καιρό να τους δω.

Σκαρφάλωναμε στην αποθήκη, μετά στην γκαρσονιέρα και τσουπ πάνω στον τσιμέντο

Το μπούλινκ που υπέστην παιδί και χάρη στο οποίο πείσμωσα και έμαθα να υπάρχω

Οι γονείς μου έβλεπαν όνειρα. Πολλά.

Τριώδιο, κρεωφαγία, Τυρινή και Τσικνοπέμπτη