Αγαπητό μου ημερολόγιο
Στα μάτια μου ο Χριστός μοιάζει με καλεσμένο που πρέπει να εντυπωσιάσουμε
Κοντεύω να ξεχάσω αυτά που ήξερα για κάθε Λαμπρή
Όλα λύνονται με κανόνα, διαβήτη και σωστές ποινές
Ξεκινώντας να βάψω αυγά
Αρκετοί από τους καρπούς ήταν πλέον ώριμοι, έτοιμοι για φάγωμα.
“Είπα να πάμε με τη ζεύγα μου μια αυτοκινητάδα”
η Ελλάς είναι σουρωτήρι
Ήταν ο άντρας του σπιτιού… καθώς ο άντρας της σκάμπαζε μόνο από γάιδαρο, βλαστήμησε που δεν πήρε το δίπλωμα του αυτοκινήτου να οδηγεί την καρότσα.
Μόλις άρχιζε η τύποις αλλά και ουσία περιπλάνηση μας στην πολυπόθητη μοναστική κοινότητα του Όρους.
Έκτοτε, μου έμεινε να θυμάμαι λεπτομερώς κάθε εκδρομική δραπέτευση τέτοιου τύπου…
Τριακόσιοι τόσοι Δήμοι, πολλαπλάσιες τοπικές στολές στο χοροστάσι και στα «δρώμενα». Ακόμη και προφανώς γειτόνοι, με τα ίδια παραγωγικά μέσα και χωρίς κάποια παλιά γραμμή συνόρων να παραπέμπει σε αίσθηση […]
Γλυκειά η μαγειρίτσα, κι ο θάνατος μαυρίλα
Όλες οι Πρωτοχρονιές του κόσμου είναι χωρίς επιστροφή