Από το παράθυρο μου στον 5ο όροφο βλέπω τη λίμνη. Φώτα σκορπισμένα εδώ κι εκεί. Καμμία κίνηση. 3:00 το πρωί. Είμαι ξάγρυπνη. Με αναστάτωσε αυτό που είδα αναρτημένο το πρωί […]
Και ας κάθομαι στο σπίτι μου και είμαι δουλειά σπίτι, το τεθλιμμένο ρεπορτόριο ενός άφραγκου υποταγμένου υβριδικού ανθρώπου που τρώει παραφουσκωμένες πιπεριές που μυρίζουν περισσότερο κολλαγόνο και από το κοτόπουλα σε περίοδο πάχυνσης.
Το αγρίμι ζει μιά χαρα εσώκλειστο στην ρουτίνα, απλώς κάποια στιγμή μπορεί να σπάσει το φράγμα και να ξεχυθεί παθητικα επιθετικό…