Τόσα χρόνια, στα Γιαννιτσά, δεν είχα ιδεί τόση δυστυχία.

Ήταν έθιμο να χαιρετήσουμε τον Λαομέδο

Εκεί όπου συχνά περιμένω τον Μπίλη να τον ονειρευτώ

…πήγαινα πρώτη Δημοτικού

Είναι τρεις, ζωή να΄χουν. Έχω καιρό να τους δω.

Ένα θέμα μας απασχολούσε ιδιωτικώς.