το λάμδα το λέει τόσο μελωδικά, σαν κελάηδημα πουλιού

Σαν τότε που κάναμε σφιχτή αγκαλιά

Περπατώντας στους δρόμους της γειτονιάς μου θα δεις μικρά μαγαζιά κάτω από τριώροφες πολυκατοικίες ή ζυμωμένα μέσα σε ερείπια σπίτια έτοιμα να αφήσουν την τελευταία τους πνοή και το μπετόν να γίνει σκόνη και τα τούβλα στάχτη.

Στο απέναντι μπαλκόνι κατοικεί ο αγαπημένος μου γείτονας…

Εκείνα τα μακρόσυρτα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας, ίσως να ήταν ο μοναδικός επίγειος Παράδεισος που αξιώθηκα.

Οι άνθρωποι είναι η ζωή.

Στο κλείσιμο της βραδιάς μία περιποιημένη πόρτα με τη γλάστρα και τα καλλιγραφικά γράμματα στο κουδούνι.

Πώς να φύγεις;

Περπατώντας στην Αθήνα

K΄αισθηματοποιήθηκες, ολόκληρο, για μένα

Ο σκηνοθέτης μας αγαπάει πολύ εδώ στα πεδινά.