Ήταν έθιμο να χαιρετήσουμε τον Λαομέδο

Θυμάμαι αορίστως τοπόσημα και ασφάλτους που στέρευαν απότομα

Ανάμνησιν πνευμονίας ανασύρω

Περνώντας μια επιδημία με τζαζ ροκ και ντίσκο.

Το κατρέλ «Αριστείδης»

Περπατάμε στα μονοπάτια και τα μάτια της ζωντανεύουν

Όλα κοντινά ήταν εξ άλλου εκεί

Τα κινητά απλώς χάλασαν την πιάτσα και μοναδικές ιδιωτικές στιγμές.

Απόκοσμο το περιβάλλον.
Ιδανικό για προσευχή, διαλογισμό ή ο,τι άλλο ιαματικό ψυχής και σώματος.

Σήμερα άνθισε ακόμη ένα κόκκινο τριαντάφυλλο

Κάθε χερσόνησος και ο μέιζαν ξενώνας

Ένα θέμα μας απασχολούσε ιδιωτικώς.

…είναι πολύ ωραία αυτή η διαδρομή

Όλοι στο έργο ήταν ντυμένοι και σχεδόν χωρίς γυναίκες

Βέβαια, μόνον για γυναίκες μιλούσαμε

“Είπα να πάμε με τη ζεύγα μου μια αυτοκινητάδα”

Ευτυχώς ανυπομονούσα να μιλήσω με τον πατέρα μου.

δεν γίνεται και κάτι σημαντικό αν βάζεις αναμνήσεις σε μια ουρά που εκκρεμεί

Τριώδιο, κρεωφαγία, Τυρινή και Τσικνοπέμπτη

Μονάδα νεανικής επιβίωσης η πίττα με γύρο, δραχμές τρεισήμιση, υπερπαραγωγή

Τα περισσότερα έπιπλα που γνώρισα παιδί, είχα στρογγυλεμένες γωνίες και ακμές

Να δούμε το 2020 τι χορούς θα έχει.

Ποιος με φρόντισε εμένα ποτέ πριν;