ο μέγας σεισμός
σημαδιακή χρονιά
Εποχές που δεν θέλει να θυμάται το τότε ΠΑΣΟΚ
δεν πετάχτηκε, αλλά επιτάχτηκε…
Ήταν 1963
Αισθανόμουν και πριν διαβάσω Μακρυγιάννη, πως ήμουν ικανός να «φτιάξω ένα τραγούδι»
Μια ιδεατή αταξική κοινωνία, όπου χωρούσαν και άλλες εμπειρίες
Αλλά ήταν πλέον μία άλλη χώρα αυτή που ήπρεπε να γνωρίσω
Έτσι μένουν ασφαλή τα μυστικά μας
«Φύλλα στο φως», «Φρούτα στο σκότος»
Ήμουν έτοιμος από μήνες για τον ξεριζωμό
Στα μάτια μου ο Χριστός μοιάζει με καλεσμένο που πρέπει να εντυπωσιάσουμε
Μόνον ο Θανάσης είχε μοτοσικλέτα και ήταν πρόθυμος για βόλτες
Στα γιαννιτσιώτικα
Ήταν έθιμο να χαιρετήσουμε τον Λαομέδο
Θυμάμαι αορίστως τοπόσημα και ασφάλτους που στέρευαν απότομα
Ανάμνησιν πνευμονίας ανασύρω
Περνώντας μια επιδημία με τζαζ ροκ και ντίσκο.
Το κατρέλ «Αριστείδης»
Δεν σας καλώ προς μίμηση
Περπατάμε στα μονοπάτια και τα μάτια της ζωντανεύουν
Όλα κοντινά ήταν εξ άλλου εκεί
Τα κινητά απλώς χάλασαν την πιάτσα και μοναδικές ιδιωτικές στιγμές.
Απόκοσμο το περιβάλλον.
Ιδανικό για προσευχή, διαλογισμό ή ο,τι άλλο ιαματικό ψυχής και σώματος.
Σήμερα άνθισε ακόμη ένα κόκκινο τριαντάφυλλο