…δυτικά κατά μήκος της Ιεράς Οδού.
…δώρα για κάποια παιδική συλλογή.
Στον Παρθενώνα επιστρέφει η ύλη, δεν διαχέεται, δεν διασκορπίζεται
μια Wahl, ένα γερό μουλάρι
Instant Los Angeles, φακελάκι στιγμής που ανοίξανε και ρίξανε το περιεχόμενο στο βαμμένο με πλαστικό οδόστρωμα Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου
οι ελληνικές πόλεις αλλάζουν
At the end of the rainbow του ποδηλατοδρόμου της Πανεπιστημίου, η Αχαρνών και η 3ης Σεπτεμβρίου.
Η πόλη ανήκει στους πολίτες της και στα όνειρα τους…
Καρπενήσι-Αθήνα χωρίς correspondance
τώρα που τραβάει παράταιρα την καρέκλα για να διαβάσει μόνος τ’ απογεύματα, πάλι δεν θα τον ρωτήσω
…δεν πέρασα μέσα, απόφαση που ήρθε επιτόπου, αυθόρμητη, αβίαστη.
Το θέμα είναι, κατοικεί κανείς εκεί που πραγματικά θέλει;
Του πουλιού το γάλα στέρεψε
Ημερολόγιο πόλης
Συνέχισαν ατάραχοι της συζήτησής τους λες και είχαν διαπιστώσει το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο «Ο αέρας της Αθήνας είμαι καθαρός!».
Περπατώντας μόνος στο κέντρο της πόλης και συνομιλώντας με το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ανέσυρα κάτι ξεχασμένες λέξεις και φράσεις που λείπουν εδώ και χρόνια από το καθημερινό μας λεξιλόγιο όπως, για παράδειγμα, μπέσα ή μπεσαλής
Η ζωή είναι η αλαζονεία της αναπνοής που δεν μπορείς να αποφύγεις. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση –νομίζεις- για να συνεχίζεις να εισπνέεις και να εκπνέεις. Κάτι τέτοιες στιγμές που οι πνεύμονες θέτουν τα ηθικά ζητήματα, κάτι τέτοιες στιγμές όμως δίνουν και τις απαντήσεις.
Μένω μακριά απ την Αθήνα, εδώ και έξι χρόνια. Κλείνω τα μάτια…και προσπαθώ να σκεφτώ τι μου λείπει πιο πολύ απ’ το τοπίο. Τα κίτρινα Τρόλεη, που σαν κήτη διέσχιζαν […]