Εντάξει, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Είναι τόσοι στα σόσιαλ και αλλού που το σχολιάζουν, κι έχουν αρχίσει να αντιδικούν γι' αυτό. Είναι το νέο τραγούδι-με-βίντεο της Μαρίνας Σάττι, που σε δυο μέρες στο Γιουτιούμπ πέρασε τις τετρακόσιες χιλιάδες και συνεχίζει ακάθεκτο. Σε λίγο θα το πιάσουν τα λαϊκά μέινστριμ μίντια, θα έχουμε αφιέρωμα και στο «Πρώτο Θέμα» της άλλης Κυριακής (αυτή δεν προλαβαίνανε, καλύπτανε κάτι διαζύγια) με συνέντευξη στον Δανίκα ως αρμόδιο ξελιγωμένο για πιτσιρίκες.

 

Η Σάττι είναι νέα (αντικειμενικά), όμορφη (υποκειμενικά) και όχι φάλτσα (λέει ο σκύλος μου). Εδώ μας τη σύστησε πριν από δέκα μέρες ο θείος με τη διασκευή που είχε κάνει στο «Θα σπάσω κούπες», πάλι τραγούδι-με-βίντεο. Και σε αυτό και στο καινούργιο, η παραγωγή είναι επαγγελματική, εφάμιλλη των καλυτέρων Ευρωπαϊκών. Κι αναρωτιέσαι, ποιος πληρώνει για όλα αυτά; Ποιος έχει επενδύσει και ετοιμάζει το προϊόν Σάττι; Γιατί η οργάνωση και το κόστος ξεπερνούν κατά πολύ αυτό που θα περίμενε κανείς ευλόγως από έναν νέο καλλιτέχνη. Μη σας πω και από έναν παλιό.

 

Κάτι δεν μου κάθεται στην όλη ιστορία, αλλά μπορεί απλώς να έχω οξεία Συριζίτιδα, έχοντας καεί από κάτι άλλους νέους, άφθαρτους και πολλά υποσχόμενους. Κι αυτοί, στο είδος τους, καλλιτέχνες ήσαντε.