Πάνος Θεοδωρίδης: Ο χορός των ποντικιών

Ο Τυροτσιμπολόγος, υπέργηρος πόντικας που ζούσε κοντά στην οικογένειά του στα απόμερα μιάς λαϊκής αγοράς, ξαφνιάστηκε όταν είδε τα δισέγγονά του, ζωηρά και χαρούμενα, να ετοιμάζουν εκδρομή μεσημεριάτικα.

«Που πάτε ορε καραμητσάκια;» ρώτησε με αγωνία.

«Έδωσα στους γονείς και στους παππούδες σας την άριστη εκπαίδευση και εδραίες αρχές, απλές ,τόσο απλές , ώστε να τις καταλαβαίνει και ένας αρουραίος.

Η πρώτη αρχή ήταν θεμελιώδης: να βγαίνετε γιά φαγητό στα σκοτεινά.

Το φώς είναι ο εχθρός μας.

Και τώρα σας βλέπω ως φανταχτερή ομάδα,να ετοιμάζεστε γιά έξοδο. Πάλι φάγατε ληγμένα;»

Τα ποντικάκια τον περιγέλασαν. «Ασε μας γέρο και καραγέρο! Άλλαξαν τα πράματα και σύ βαριακούς και δεν τ΄ακούς».

Ο Τυροτσιμπολόγος ζήτησε την βοήθεια του θεού των ποντικιών, του τρισμέγιστου Βιβλιοπόντικα.

«Δώσε τους την φώτιση» παρακάλεσε.

«Η γενιά μας θα χαθεί! Τα έρμα τα ποντικούδια, εκτός από τσιρίδες γυναικών θα αντιμετωπίσουν γάτες, γατσόνια, κατσούλια, γάταρους, γατσουλίνια, ψιψίνες και πλήθος σκυλιών που κυνηγάνε πόντικες.»

«Δεν υπάρχουν γάτες, πάππο» ανέκραξε η κόρη του η Υπονόμα, χαμογελώντας.

Ήταν μεγάλη στην ηλικία, άνω των δύο ετών,αλλά καυχιόταν πως ήταν η μορφωμένη της οικογένειας.

«Δεν διάβασες καμιά εφημερίδα πρίν την φάς; Δεν έρριξες καμιά ματιά στην τηλεόραση ενώ τρύπωνες σε καμιά αγροτική κουζίνα;

Οι δίποδοι μαζεύουν τις γάτες και τις κλείνουνε στα σπίτια τους.»

«Ηξερα πως οι δίποδοι είναι κάπως χαζοί, αλλά δεν περιμένεις να πιστέψω ότι καταναλώνουν όλοι μεταμφεταμίνες» απάντησε ο Τυροτσιμπολόγος.

«Χαζοί δεν είναι, φοβιτσιάρηδες είναι» είπε η Τσιμπολόγα. «Τα πουλιά έχουνε μιάν αρρώστεια και ψοφάνε, και οι γάτες τρώνε, λέει, τα πουλιά.

Επομένως παίρνουν τα μέτρα τους»

Ο Τυροτσιμπολόγος θρήνησε πικρά.

«Έφτασε λοιπόν η ώρα της καταστροφής, της έκπτωσης και της ξεφτίλας του γένους μας! Αχ Βιβλιοπόντικα, δεν με παίρνεις στον άλλο κόσμο!

Εμείς που είμαστε η μόνη φυλή που δεν μας τρώνε οι δίποδοι, εκτός από καμιά πολιορκία, επειδή έχουμε αρρώστειες φρικτές, εμείς που γεμίζουμε τα πειραματικά τους εργαστήρια και τους δίνουμε συγγενείς μας, τα χάμστερ, να παίζουν τα παιδάκια τους, τώρα θεωρούμαστε παρακατιανοί, λιγότερο επικίνδυνοι κι από τους χοίρους και τα πρόβατα!

Φοβούνται τις γάτες και δεν φοβούνται που θα γεμίσουμε τα χωράφια και τους δρόμους, που θα μπαίνουμε στο σιτάρι τους, που θα τρώμε ό,τι γουστάρουμε από τις αποθήκες τους!»

«Κλάψε, κλάψε, όσο θές!» του απάντησαν εν χορώ τα ποντικάκια.

«Εμείς έχουμε χορό, πηγαίνουμε να αποκρέψουμε,πέρασε η εποχή του φόβου, θα είναι εκεί και πολλοί μασκαρεμένοι δίποδοι, αλλά εμείς θα τους τρομάζουμε τσιρίζοντας «ποντίκ, ποντίκ», και μετά θα φάμε το τάμπλ ντοτ που εκείνοι θα πληρώσουν».

«Ε, τότε νά ΄ρθω κι εγώ» μουρμούρισε ο Τυροπόντικας, σκουπίζοντας τα μουστάκια του. «Θα τρώγω καμαμπέρ με μαρμελάδα βατόμουρο και θα σας χαζεύω.Ασε που θυμάμαι τα βήματα του χάλι γκάλι και μπορεί να χορέψω με τη μάνα σας»

Δείτε επίσης:

Πέρα από τα Φράατα

f475aaaa897a4333d46466dc7c45f5de.jpg

Οι συνωμότες!

Ο χορός της πίσσας