• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
To Σάββατο της Τυρινής, Αλέξιε...
Πάνος Θεοδωρίδης | 24.02.2017 | 23:26
Για εμάς τα κανεις όλα. Γι αυτό και υπάρχει γύρω σου μια λάμψη, μια δόξα, ένα τεριρέμ.
 
Δεν με νοιάζει που δεν χαμπερίζεις γερμάνικος. Και για εμέ είναι γλώσσα που επιδεικτικώς αγνοώ.
 
Αλλά το΄χω καημό ,να σε βλέπω να ψάχνεις καπάκια στο χαλίκι του Μωυσιάδη όπου μας πήγαιναν οι γονείς μας μια φορά στα δύο χρόνια για να δειπνήσουν στα όρια συνοικισμού και πλατείας Μάγγου.
 
Όχι, αν ήμασταν συνομήλικοι, δεν θα σου μιλούσα, λέξη δεν θα μου ξέφευγε.
 
Άλλος βλέπεις, βγαίνει μπίχτερμαν, άλλος μανιαμούνιας, άλλος μπιζιμπόντης, αλλά ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να μιμηθούν τον εφαψία της πόλης που με τα κοντομάνικα έβγαινε στην άσφαλτο άγγιζε των γυναικών τα μπράτσα, και θρηνωδούσε «άσε να πιάσω μπρατσάκι καλέ κυρία, τι θα πάθετε».
 
Για εμάς τα κάνεις όλα, πλην εάν σε παίρναμε χαμπάρι στα Γιαννιτσά, τότε, επί Καστούτς και Γιάννη Σλιάκατα, δεν θα τολμούσες να βγεις ως τη γωνιά του Κουτούδη ή να φουμάρεις μαζί μας χλωρό καπνό τυλιγμένον σε καλαμποκόφυλλο στο Εσέκ Ντερέ, κρυμμένοι κάτω από γλώσσες της πεθεράς λογχοειδείς, στις λεύκες με τα ονόματα από τα ζευγαράκια χαραγμένα εκατέρωθεν βελών του έρωτα, που ανέβαιναν όλο και ψηλότερα κάθε καλοκαίρι χωρις ελπίδα να γενούν πρωθυπουργοί.