Πάνος Θεοδωρίδης: Μέσα στου Μάνθου τον τεκέ

Aς κάνουμε ένα πείραμα: μια πρόταση που αποτελείται από αναπόδεικτα αξιώματα. Συνδυάζοντας τον κόσμο των παραισθήσεων με τον κόσμο της παραγωγής των Γραμμάτων.

Η ανάγνωση είναι όπιο, η γνώση μέθη βαθμού τσακίρ κέφι, η επίγνωση βενζινόκολλα εισπνεόμενη, ηρωίνη το ενσκήπτειν σε πανεπιστημιακά διπλώματα, κοκαϊνη η λαογραφίτις, σπιντάκι η τοπική παράδοση, LSD η Ιστορία, ντατούρα η λατρεία της αρχαιότητας, λιάρδα και ντίρλα με οξύποτα και ρακές ο μεσαίων,ο έρως παραφθορά του ανοήτου «θέλω να πιω όλο το Βόσπορο», η καύλα ισούται με την θεολογία της αφής.

Απο τα αξιωματα αυτά μπορεί να μη βγαίνει νόημα, αλλά παράγονται μια χαρά ανερμάτιστα ρητά, για όποιονα εζήλωσε δόξα παραδοξολόγου, ντανταϊστή ή μοντελοπνίχτη.

Το ως άνω μάθημα δυστοπικής ρητορικής ήταν δωρεάν, προκειμένου να μειωθούν οι αντιδράσεις σας ενώπιον του επόμενου συλλογισμού:

Και το ελληνικόν πολίτευμα είναι μια αστοιχείωτη κουταμάρα, σώσμα και πιόμα των προϊστορικών ετών,ότε η καλύβη, το κτίσμα του Χαμαιζίου, ο βορός, η ζάντρουγκα, η στάνη, το μητάτον και το σκούλδον αντικαθιστούσαν τα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη.

Δηλαδή η Ελλάς και οι Ελλαζόμενοι (προτιμητέον του «οι Έλληνες») έχουν συμπήξει ιδιοσύστατο πολιτευμα, σύμφωνα με το οποίο, κυβερνήτες και υπήκοοι δεν έχουν την παραμικρή διαφορά και πρόκειται περι σάρας και μάρας υποκριτών.

Με δυο λόγια, οι κυβερνήσεις και οι ψηφοφόροι τους, είναι εκ των προτέρων πρόθυμες και ες μικρόν γενναίες, διότι το μόνο που τους ενδιαφέρει ως δίδυμον της Συμφοράς, είναι η αμοιβαία εκμετάλλευση.

Κάποιοι ψειρίζουν τα μηχανήματα ακύρωσης εισιτηρίων κατ΄εντολήν ,με ποσοστά και με εξαιρετική οργάνωση. Διότι ένα και μοναδικο εγχείρημα είναι η απόφαση για «εκμοντερνισμό» του συστήματος, χωρίς να χάσουν τα προνόμια του οι κλεφταράδες υπάλληλοι.

Παρομοίως ,τα ελλείμματα και οι αβανίες στους ελληνικούς σιδηροδρόμους, είναι μια μονομερής σύμβαση που υπογράφουν οι καταχραστές της λειτουργίας τους, με τους εαυτούς των.

Και οι επερωτώντες βουλευτές για το Ελληνικό και το αρχαιογνωστικό του τμήμα, έχουν απο πίσω τους μια πασίγνωστη ακαδημαική ομάδα αρχιτεκτονέ- χωροταξί πίεσης, με καθαρά αριστερίστικο θυμικό και φοβερές χρηματοδοτικές άκριες στην Διοίκηση.

Άσε που όποιος καταγγέλει μια πάθηση του Κράτους και ζητά το δίκιο του, στέλνει στις ελληνικές καλένδες κάθε «απόφαση της λησμονιάς», επειδή, εμπιστευόμενος την λειτουργία και τα γρανάζια της Δικαιοσύνης, καθυστερεί το όποιο ξεμπλοκάρισμα μιας ενέργειας, με νομιμότατο τρόπο, μηδενός διώκοντος.

Ολα αυτά και μυριάδες άλλα, μυρίζουν και αποπνέουν συνέργειες και προσποίηση μέσω ενός βάλτου νόμων που είναι απρόσιτοι στους πολλούς.

Από την εποχή της νίκης του ΠΑΣΟΚ, τέλος του 2009, έως σήμερα, Τσικνοπέμπτη του 2017, όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη και αυτές που πάλευαν για το αντίθετο, ΔΕΝ σκόπευαν ποτέ να πειράξουν το Δημόσιο, για έναν απλο λόγο: το εν Ελλάδι Δημόσιο, είναι μια πανέξυπνη ένωση σμήνους ιδιωτικών ,απόλυτα ιδιωτικών πρωτοβουλιών που παριστάνουν τον Δημόσιο τομέα, ενώ είναι αυθαίρετες καταλήψεις υπέρ νομίμως εκπροσωπουμένων απατεώνων με περικεφαλαία.

Το 99% των ενεργειών αυτού του απίστευτου Δημοσίου, καλύπτεται υπερεπαρκώς, από νόμους και προφήτες που δεν αφήνουν ακάλυπτο μήτε το μικρό νυχάκι του ζημιάρη.

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και το κακό συναπάντημα, συνεννοούνται δια εμπειρικής ρομποτικής. Μόνον τότε θα καταλάβετε πως ουδέποτε θα επιστρέψουμε σε χρεώστες δανεικά. Ποτέ. Συνήθως τους παραχωρούμε ένα δικαίωμα να αποκτήσουν συμμετοχή στην χρήση μιας κουτάλας.

Αποτέλεσμα; Ο ιδιώτης που μονολογεί και παραληρεί για τους φόρους που του μπήγουνε, δείχνει ευάλωτος και πονηράντζας, ενώ ο δημοσιάριος που ζει από τα περισσεύματα του Οίκτου των Καπεταναίων του, μοιάζει πονεμένος και δοτικός.

Διότι, εντέλει,

Δείτε επίσης:

Εν τω μηνί Μπατίρ

Atque in Ecclesia nulla salus

bc56c7271c85c543e2664bd1156deb44.jpg

Ανάμεσα στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ