02.07.2017
30.05.2017
05.07.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
Μια βόλτα στην Πνύκα
Την περασμένη Κυριακή, είχα πάει μια βόλτα στην Πνύκα. Και αναρωτήθηκα αν όντως βρισκόμουν εκεί, στο μοναδικό αυτό μνημείο ή περπατώντας είχα μπερδευτεί, και είχα βγει σε κάποιον απ’ τους άλλους λόφους αντικριστά της Ακρόπολης. Διότι για αρκετό κόσμο, ο τόπος όπου γεννήθηκε η δημοκρατία όπως την ξέρουμε σήμερα, η καρδιά της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας, μοιάζει ν’ αποτελεί μια ωραία εξοχή, για διάφορες δραστηριότητες.
 
Όπως οι τέσσερις κυρίες, που είχαν πάει τους σκύλους τους για να κάνουν αγώνες. «Δεν με άφησαν να στήσω τα εμπόδια [κάτι πορτοκαλί κώνους κτλ που είχε μαζί της] γιατί, λέει, είναι αρχαιολογικός χώρος» άκουσα μια να λέει στις άλλες τρεις (μιλούσαν φωναχτά και δεν ήταν και δύσκολο ν' ακούσω...).
 
Και κάπως έτσι, ενώ ένα από τα σκυλάκια έκανε στην Πνύκα τα τσίσα του, πέρασε η ώρα, ατενίζοντας την Ακρόπολη, και ακούγοντας από τις κυρίες ποια μέρη στην Αθήνα προσφέρονται, για να τρέξουν τα σκυλιά. Φεύγοντας δεν άντεξα, πήγα στον φύλακα και ρώτησα, αν και γιατί επιτρέπονται τα σκυλιά στο μνημείο. Γιατί, εκεί που κάποτε στεκόταν η Εκκλησία του Δήμου, να κάνει τα τσίσα της η Μπέλα (και δεν έχω τίποτα με το ζωντανό). Απάντησε ότι από τη στιγμή που ο χώρος δεν είναι περιφραγμένος, δεν μπορεί να απαγορευτεί τίποτα. Και, αφού είπαμε διάφορα περί ανέμων και υδάτων, με ρώτησε πώς με λένε και μου είπε ότι ο Άγιος Γεράσιμος, τον έσωσε κάποτε που έπεσε με το μηχανάκι του.
 
Αυτά …