• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
•
Αλέξανδρος Σύρρος | 05.07.2017
•
Panos Dodis | 05.07.2017
•
Georgia Drakaki | 05.07.2017
•
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
•
Nτουμζντέι
Άμα σ’ αρέσουν τα ριάλιτι και δη με ντιπ τζαζεμένους, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα είδη είναι κι αυτό με τους πρέπερς. Πρόκειται για τύπους που αφιερώνουν όλη τη ζωή τους (και δυστυχώς και της οικογένειάς τους) στην προετοιμασία για την καταστροφή του κόσμου. Μόνο το αίτιο της καταστροφής αλλάζει, η μούρλα είναι ακριβώς η ίδια. Σχεδόν όλοι λοιπόν, έχουν σκάψει γιγάντια καταφύγια κάτω από τα σπίτια τους ή έχουν μετακομίσει σε ερήμους και ψηλά βουνά και παραγεμίζουν τα λαγούμια τους με ό,τι πιθανόν χρειαστούν κατά και μετά την Καταστροφή.
Δεν είναι αστείο, μιλάμε για εκατομμύρια ολόκληρα ξοδεμένα σε ειδικό εξοπλισμό, στρατιωτικά γκατζετάκια, ξηρά τροφή να κρατήσει χρόνια, σε ευφάνταστα υλικά να ντύσουν και να παχύνουν τους τοίχους τους, σε ειδικά συστήματα που λειτουργούν χωρίς ρεύμα, σε άνοιγμα πηγαδιών και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Οι ζωές τους και δυστυχώς των μικρών τους παιδιών, είναι συνήθως μια διαρκής άσκηση επιβίωσης έτσι ώστε να είναι εκπαιδευμένοι όταν θα έρθει η καταστροφή. Εξ ου και τα τόσο πετυχημένα ριάλιτι. Ας πούμε, ένας θεοπάλαβος είχε βάλει τα δύο αγοράκια και τη γυναίκα του να περπατούν μαζί του για ώρες σε ένα δάσος χωρίς νερό και φαγητό, προσπαθώντας να επιβιώσουν με ό,τι έβρισκαν στο δρόμο τους. Και δεν έβρισκαν. Άσε.
Όλοι αυτοί λοιπόν, φοβούνται διαφορετικές φυσικές ή μάλλον όχι και τόσο φυσικές καταστροφές. Ο ένας φοβάται μετεωρίτη/ες, ο άλλος ηφαίστειο, ο άλλος πυρηνικό ολοκαύτωμα (μα πόσο 70’s ακούγεται αυτό), ο άλλος σεισμό, ο άλλος ηλιακή καταιγίδα και άρα μηδέν ηλεκτρικό ρεύμα μετά, άλλος πλημμύρα, άλλος τρίτο παγκόσμιο και όλοι οι υπόλοιποι τον δικό τους θεό που υποτίθεται κάποια στιγμή θα θυμώσει και θα πάθουμε Αποκάλυψη ή τέλος πάντων αυτά που λένε οι Γραφές του καθεμιανού.
Και φτάνεις αισίως (λέμε τώρα) στο 2014 και κυριολεκτικά βγαίνεις από τα ρούχα σου γιατί όχι μόνον όλοι οι τρελλάκηδες δεν σου φαίνονται και τόσο πολύ τρελλάκηδες πια μα κι απ΄ότι φαίνεται και οι άλλοι οι τρελλάκηδες, αυτοί με τα δάχτυλα στα κόκκινα κουμπιά (ναι, δεν είναι ένας) υπάρχουν, είναι κάμποσοι και μάλλον συνεργάζονται.
Έχουμε και λέμε: Τί θέτε κύριοι; Ιό; Πάρτε τον Έμπολα, τον χολυγουντιανό μας σταρ! Ηφαίστειο; Έχουμε κοτζάμ Μπαρνταρμπούνγκα έτοιμο να σκάσει! Μπου! Σεισμούς; Κι απ΄αυτούς έχουμε, πού τους θέτε, από το Περού και τη Χιλή μέχρι την Καλιφόρνια έχουμε! Μήπως θέτε πουτινιές; ίντερνετ, Ουκρανίες, εμπάργκα, ουουου κι απ΄αυτές έχουμε! Σαλεμένους Γιαχαμπίμπηδες; Εντελώς σαλεμένοι και μάλιστα προσφέροντες γιαχαμπιμπικό τουρισμό εξ ευρώπας για σαφάρι μη μουσουλμάνων σε κάθε άκρη της γης. Γενοκτονίες; Σουρ! Εμφυλίους; Κι απ΄αυτούς! Σκέτο πολέμους; Στη σειρά!
ΟΚ. Γιου γκετ δε πόιντ.
ΟΚ. Γιου γκετ δε πόιντ.
Μια ματιά στους τίτλους κάθε πρωί και σηκώνεις τα μάτια και ψάχνεις γύρω σου. Συνήθως όλα αυτά τα τρομακτικά σενάρια έχουν έναν σούπερ ήρωα ή έναν σκέτο μπρατσαρά, έναν μπρέινιακ ή έναν απ΄το μέλλον, το παρελθόν, τον Άρη, έναν χριστιανό τέλος πάντων, που στο τέλος ξέρεις ότι θα θυσιάσει ή/και θα θυσιαστεί για να τη σκαπουλάρεις. Εδώ, όχι. Ή μάλλον έχεις πολλούς απ΄τους αποπάνω, ειδικά αυτούς απ΄τον Άρη, μόνο που όπως θα κατάλαβες ήδη, σε αυτήν την ταινία δεν είσαι η πριγκίπισσα Λέια, είσαι απλά άλλος ένας αναλώσιμος κομπάρσος.
Κι έτσι βουλιάζεις για τα καλά στον καναπέ, το δάχτυλό σου αναγκαστικά ξεσπά στο ζάπινγκ και σε πιάνεις να κολλάς με όλα αυτά τα πιτσιρίκια των πρεπ, ζωσμένα μπάρες ενέργειας και σωληνάκια που συνδέουν το πουλί τους με το παγουράκι για να κάνουν το κάτουρο νερό ενώ εντελώς στα ξαφνικά αναρρωτιέσαι πού να τα πουλάν αυτά τα έξυπνα γκάτζετ.
Και μετά, δε θυμάσαι πώς, βρίσκεσαι να συζητάς με φίλους τί έχει ο καθένας στο μπακ πακ του όχι αυτό του γραφείου, το άλλο στο σπίτι “για σεισμό ή μια ώρα ανάγκης”, αν στεγνώνουν τα μωρομάντηλα στο εξάμηνο κι αν οι κονσέρβες τους είναι οργκάνικ.
Και μετά στο σούπερ μάρκετ σε βρίσκεις μπροστά στα ράφια με όλα αυτά τα προϊόντα που μέχρι σήμερα σου υπόσχονταν έρωτα, αγάπη, ζεστασιά, σιγουριά, ομορφιά και ανέφελη, γεμάτη οικογενειακή εργένικη ζωή, τώρα να αρχίζουν να σου γυαλίζουν ένα τσικ παραπάνω διότι ξαφνικά σου υπόσχονται ότι θα σε βοηθήσουν να ζήσεις και στη Νέα Γη.
Tags:
