02.07.2017
30.05.2017
05.07.2017
• • •
• • •
Vera J. Frantzh | 06.07.2017
Panos Dodis | 05.07.2017
Georgia Drakaki | 05.07.2017
Nicolas Androulakis | 05.07.2017
ΤΑΤΤΟΟ
Ψιλικατζού | 06.08.2014 | 22:32
Η αναμενόμενη σχέση των πολλών με τα πράγματα είναι κάτι που συνήθως ζηλεύω γιατί σπάνια μου κάθεται. Περιμένεις πως και τι να τα ζήσεις κι εσύ όπως οι άλλοι, να πηδήξεις στον ουρανό που τα κατάφερες, να αγγίξεις όλους τους μύθους σου, να προλάβεις να απολαύσεις κάτι που το περίμενες και πάλευες καιρό και όταν φτάσει η πολυπόθητη ώρα είτε δεν υπάρχει τίποτε εκεί, είτε τρως μια χλαπάτσα ΝΑ και πέφτεις κάτω από τα γέλια από τη βλακεία που έκρυβε η χρυσουλί κουρτίνα. Αν δεν βάλεις τα κλάματα, δηλαδή.
 
Κι απ΄την άλλη έχεις τα καικαλά απλά, τα καικαλά χιλιοτετριμμένα να σε γεμίζουν τεράστια δώρα και ανέλπιστα συχνές εκπλήξεις. Παίζει να φταίει και που είναι τόσο μα τόσο υποτιμημένα που σε πιάνουν στον ύπνο. Ίσως να το κάνουν εξεπήτιδες κιόλας για να σε αποζημιώσουν από τα άλλα, τα Μεγάλα, τα κούφια. Που βλέπεις σμάρια όλους γύρω σου να τα κυνηγάνε και μάλιστα λυσσαλέα και θες να τους τραβήξεις απ΄το μανίκι να τους γλιτώσεις απ΄το τρέξιμο, μπας και πάρουν μια ανάσα για να δουν επιτέλους ότι τσάμπα χαλιώνται και χαλάνε και τους γύρω τους, τίποτε δεν θα βρούνε εκεί που νομίζουν, εντελώς αλλού είναι τα ωραία.
 
Μα μετά βλέπεις και τους άλλους, αυτούς που πίστεψαν τόσο πολύ στον μύθο τους που πραγματικά χάρηκαν όταν άνοιξαν την κουρτίνα, πραγματικά είδαν τους θησαυρούς που ονειρεύονταν γιατί ήταν άπειρα δυνατό το όνειρο, τόσο, που είχε γίνει τατουάζ στον εγκέφαλο και το οπτικό νεύρο δεν μπορεί πια να διαπεράσει το πηχτό μελάνι του εγκεφάλου. Ό,τι κι αν δουν είναι το όνειρό τους.
 
Κι απ΄την άλλη λες ρε μπας και θα ‘πρεπε να το χτυπήσω κι εγώ το τατουάζ της τύφλας; Μπας να θελήσω κάτι πάρα πολύ, τόσο πολύ και μετά να τα βλέπω όλα όπως τα θέλω; Όπως αυτοί οι τυχεροί; Ακριβώς όπως τα περίμενα; Αγνοώντας πως μοιάζουν στ’ αλήθεια; Μα πώς το κάνουν; Συνήθως κάπου εκεί μου χώνω μια ξεγυρισμένη εγκεφαλική σφαλιάρα και θυμάμαι πως δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια διαζυγίου από την πραγματικότητα μα κι αν την είχαν, τα τατουάζ δεν είναι νερομπογιά, είναι ανεξίτηλα και δε βγαίνουν χωρίς λοβοτομή, θα μπλέξεις και πού να τρέχεις μετά.
 
Αυτά και άλλα παθαίνεις όταν έξω είναι πόλεμος, τριγύρω Κύπρος, στη μέση πάντα Πειραιάς και ο εγκέφαλος μόνιμα περικυκλωμένος από μια μεγάλη μπιρμπιλωτή κουρτίνα που σου κουνιέται και φλασάρει ανελέητα ΔΙΑΚΟΠΕΣ.